کلید واژه ها: خطبه های نهج البلاغه، آیات فرآن، امام علی (علیه السلام)، اشارات.
NOTES PERTAINING TO PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC.
Text of Note
چاپی
INTERNAL BIBLIOGRAPHIES/INDEXES NOTE
Text of Note
کتابنامه: ص. ۱۴۵ - ۱۴۶؛ همچنین به صورت زیرنویس
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
کارشناسی ارشد
Discipline of degree
علوم حدیث(گرایش نهج البلاغه)
Date of degree
۹۲/۹/۳۰
Text preceding or following the note
۱۹/۲۵
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
امیر المؤمنان (علیه السلام) در سخنان و یا نوشته های خود، گاه به اقتباس و گاه به تضمین، از آیات قرآن بهره برده است. در بخشی از میراث حدیثی آن حضرت که در قالب نهج البلاغه در اختیار ماست؛ نه به اقتباس از آیات قرآن استفاده شد و نه به تضمین؛ بلکه تلمیح و اشاره به مضمونی از قرآنی است که ذهن آشنای با قرآن در می یابد که این سخن برگرفته از آیه یا آیاتی از قرآن کریم است. این تحقیق در محدوده خود؛ یعنی از خطبه 175 تا پایان خطبه ها تلاش کرده با تکیه بر معنای واژگان وشرح عبارات نهج البلاغه از یک سو ونیز معنا و تفسیر آیات قرآن کریم از سوی دیگر، این اشارات را کشف کرده؛ هم نوایی روح قرآن و نهج البلاغه را نشان دهد. که در نهایت روشن شد امام (علیه السلام) در محدوده یاد شده در 14 مورد با اقتباس ازقرآن کریم، تصریح می کند آنچه می گوید آیاتی از کلام الله است و در 26 مرد آیات را در ضمن کلام خویش به کار می برد بی آنکه به آیه بودن آن ها تصریح نماید و در بیش از 115 مورد در قالب تلمیح، به آیاتی از قرآن کریم اشاره دارد بی آنکه به جمله ای از قرآن کریم، تصریح و یا آن را در لابلای کلام خویش تضمین کند.