NOTES PERTAINING TO PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC.
Text of Note
چاپی
INTERNAL BIBLIOGRAPHIES/INDEXES NOTE
Text of Note
کتابنامه: ص. ۱۴۱ - ۱۴۲؛ همچنین به صورت زیرنویس
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
کارشناسی ارشد
Discipline of degree
علوم حدیث(گرایش کلام و عقاید)
Date of degree
۲۹/۴/۱۳۹۲
Text preceding or following the note
۵/۱۸
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
علم دینی یکی از مهم ترین مباحثی است که امروزه در حوزه های علمیه و دانشگاه هی سراسر کشور مورد توجه و عنایت ویژه ای قرار گرفته است، زیرا سالها است که نزاع علم«به عنوان محصول و فرآیند عقل» و دین به «عنوان ره آورد وحی » اذهان بسیاری را به خود مشغول داشته است. این نزاع، محصول تصوری ناصواب از نسبت علم ودین می باشد مبنی بر این که علم درمقابل دین است. آیت الله جوادی آملی به عنوان یک نظریه پرداز بزرگ علوم اسلامی در صدد رفع این تعارض ودینی ساختن همه علوم برآمده است.نگرش خاص معظم له در خصوص علم دینی را از سه منظر میتوان مورد بررسی قرار داد. منظر اول، علم دینی از لحاظ موضوع است از این جهت که موضوع علم دینی کل خلقت است چون همه ی هستی مخلوق خداست متعلق علم الهی؛ منظر دوم، ماهیت علم دینی از منظر غایت است که همانا کشف حقیقت ورسیدن به معرفت ونهایتا قرب حضرت باری تعالی است؛ و منظر سوم، علم دینی از منظر روش است که این روش یا شهود است ودر عرفان کارآیی دارد، و یا استنباط عقلی است که در فلسفه و علوم عقلی به کار گرفته می شود، و یا استقراء است که در علوم تجربی استعمال دارد. هر کدام از این سه منظر دارای فرعیاتی است که میتواند به تبیین دقیق بحث کمک کند. ونهایتا به آسیب شناسی علم دینی میرسیم که ناظر به مسئله ی نباید های علم دینی است. چون علم دینی فرع بر دین است، بدین خاطر باید ابتدا به بحث آسیب شناسی خود دین وپژوهش دینی یا همان دین پژوهی پرداخت و سپس موضوع آسیب شناسی علم دینی در کلام آیت الله جوادی آملی مورد بحث قرار گیرد. این آسیب شناسی هم ناظر به خود علم دینی است وهم ناظر بخ عالم دینی بعنوان علت فاعلی و حقیقی علم دینی و همچنین عمل به علوم، علم بدون ایمان، صبغه ی بشری به عقل دادن، آفت جدایی دین از علم و آسیب های پنج گانه ی مطرح در آسیب شناسی های مشترک در ادیان و علوم مختلف که به صورت مختصر و مفید مطرح شده است.