آسیب های شبهه و راههای مقابله با آن از دیدگاه قرآن و حدیث
General Material Designation
[پایاننامه]
First Statement of Responsibility
/علیرضا صداقت
Subsequent Statement of Responsibility
؛استاد مشاور: احمد غلامعلی
.PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC
Name of Publisher, Distributor, etc.
دانشکده علوم حدیث(قم(
Date of Publication, Distribution, etc.
، ۱۳۹۱
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
۱۵۸ص.
GENERAL NOTES
Text of Note
کلید واژه:شبهه - آسیب - راه کار - مقابله
NOTES PERTAINING TO PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC.
Text of Note
چاپی
INTERNAL BIBLIOGRAPHIES/INDEXES NOTE
Text of Note
کتابنامه: ص.۱۵۸ - ۱۵۵ ؛ همچنین بصورت زیرنویس
DISSERTATION (THESIS) NOTE
Dissertation or thesis details and type of degree
کارشناسی ارشد
Discipline of degree
، علم حدیث(گرایش تفسیر اثری(
Date of degree
1391/02/01
Body granting the degree
، دانشکده علوم حدیث(قم(
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
شبهه را از آن جهت شبهه می گویند که شبیه حق جلوه داده می شود .شبهه با مفاهیمی مانند شک، سوال، وسوسه و مغالطه در پارهای موارد هم پوشانی دارد، ولی مفهوم واقعی شبهه با سایر مفاهیم کاملا متفاوت است.با دقت در متون دینی، عوامل فردی و اجتماعی سبب ایجاد شبهه می شوند.عوامل فردی شبهه زا عبارتند از:نفس، جهل و تسلیم در برابر وسوسه های شیطان و عوامل اجتماعی شبهه آفرین عبارتند از:جاهلان عالم نما، معاشرت های ناسالم، فتنه، بدعت و نفاق .هر یک از عوامل شهبه زا می توانند، آسیب زا نیز باشند.آسیب هایی که پیامد رسوخ شبهه می باشد عبارتند از:اختلال در تشخیص حق و باطل، کفر، فتنه، سستی ایمان و عهد شکنی.فتنه از سویی سبب پدید آمدن شبهه می شود و از دگر سو پس از استقرار شبهه، فتنه جدیدی را نیز به بار می آورد.از آنجا که در پذیرش شبهه، نفس، شیطان و عوامل بیرونی دخالت دارند، در مقابله با شبهه نیز باید راهکارهای فراگیری جستجو کرد که در مرحله نخست راه ایجاد شبهه را سد کند.این راه کارها، راههای پیشگیری و یا دفع شبهه نامیده می شوند.یقین و تقوا، دعا، فهم و دانش و عرضه اعتقادات به منابع استوار(امامان و سنت(می تواند از پدید آمدن شبهه جلوگیری کند.امامان معصوم(ع(در صورت پدیدار شدن شبهه، به دو طریق درمان نظری یعنی توسل به خدا و اولیای الهی، پاسخگویی به شبهات و ارجاع به منابع قطعی و درمان عملی یعنی توقف و پرهیز، تربیت شاگردان و برگزاری مناظرات با شبهات پدید آمده، مقابله می کردند.برخی انواع مناظرات معصومان (ع( را می توان به موارد زیر تقسیم نمود:از جهت نتیجه، از جهت ارائه معجزه، از جهت استدلال و از جهت تعداد.پاسخهای امامان معصوم(ع( به مخالفان و منحرفان دارای ویژگیهایی بود که به برخی از آنها اشاره می شود:دعوت به توحید، زیرسوال بردن محور استدلال، پاسخ های نقضی، مماشات با طرف مقابل، استفاده از قاعده تدرج، پاسخ مستدل و کوتاه و استفاده از امور دسترس