: محمد فرزند علی فرزند عبدالله فرزند محمد بلادی بحرانی
Date of Publication, Distribution, etc.
، در پسین روز سه شنبه ۱۹ جمادی الثانیه ۱۱۳۰ق.
PHYSICAL DESCRIPTION
Specific Material Designation and Extent of Item
ص ۱۳۹-۱۴۲.
Dimensions
؛ رقعی.۵/۱۳*۵/۱۸سم.۱۴۴ص.۱۴س.
GENERAL NOTES PERTAINING TO DESCRIPTIVE INFORMATION
1
2
Text of Note
بسمله الحمد لله علی جزیل افضاله...المسئله الاولی هل التسلیم واجب ام مندوب الجواب و منه سبحانه الهام الصواب، ان الاقرب فی هذه المساله عندالانصاف و التامل...
Text of Note
...و مایدل علی ذکر خاص غیره و الله العالم بحقیقه احکامه.هذا آخر کلام الشیخ المقدس الشیخ احمد بن الشیخ ابراهیم تغمده الله برحمته و اسکنه بحبوحه جنته.
NOTES PERTAINING TO PHYSICAL DESCRIPTION
نوع خط:
تزئینات متن:
نوع کاغذ:
تزئینات جلد:
Text of Note
نسخ.
Text of Note
عنوانها و نشانها شنگرف است.
Text of Note
اصفهانی.
Text of Note
تیماج سرخ یک لا دارای ترنج و نیمترنج.
NOTE RELATING TO THE COPY IN HAND
2
Text of Note
در کنار برخی از برگهای نخستین ش 1 حاشیههایی از لطفالله و مولف دیده میشود.
PROVENANCE NOTE
1
Text of Note
در ص 2 نسخه، یادداشت تملک عبدالله بن مبارک بن علی بن عبدالله بن حمید بن الخطی با تاریخ 4 ذیحجه 1234ق موجود است.بالای همین صفحه دو یادداشت تملک از علی بن علوی بن شرفالدین با دو مهر بیضی شکل با نقش: «و رفعناه مکانا علیا» یادداشت شده است.
EXTERNAL INDEXES/ABSTRACTS/REFERENCES NOTE
Name of source
ماخذ فهرست: مجلد چهارم، صفحه ۳۴۵۷-۳۴۵۹.
CONTENTS NOTE
Text of Note
پنج مسئله فقهی درباره سلام آخر نماز و نیت خروج از نماز.در ص 1 نسخه ده بیت ارجوزهای است، منسوب به شیخ سلیمان ماحوزی که از اختلاف اقوال درباره تعلیم و تعلم دانش منطق سخن گفته است.آمن منظومه این است.لشیخنا شیخ سلیمان بن عبدالله الماحوزی فی حکم علم المنطق.اختلفوا فی حکمه الشرعی/ خلفا بغیر مدرک شرعی، فقال قوم هو فرض عینی / لانهوسیله الیقین / و ما یکون وصله للفرض/ فواجب علی الصحیح المرضی، قلت و فی کبری ضمیره (کذا) نظر/ یعرف وجهه بایسر النظر، و قیل بل فرض علی الکفایه/ و ذا من القوه فی النهایه، دلیلنا توقف الترجیح/ و هو کفائی علی الصحیح، و قیل انه من الآداب/ و الندب من احکام هذا الباب، و قیل بل باق علی الاباحه/ و ان افاد علمه ملاحه، و شد من قال من الجمهور/ بانه من جمله المحظور، و کونه من وضع ارسطو کما/ قد شاع لا یوجب ان یحرما، در ذیل این منظومه لغزی در نحو به صورت یک رباعی آمده.پس از پایان ش 1 (ص 137) فهرستی از علمای بحربن آمده که آغاز آن چنین است: «بسمله فهرست علماء البحرین الذین احاط بهم علم الفقیر سلیمان بن عبدالله البحرانی الماحوزی وفقه الله سبحانه للحسنی.» دنباله این فهرست از نسخه افتاده است.در ص 144 نسخه این قصیده دیده میشود: اعیونا ادارها ام عقارا/ ما تری الناس حین ترنوا سکارا، کاتب خده الی الخط یعزی/ بارع فی فنونه لایبارا، خدمته روحی و اطلق لی من / ناظر العین جاریا مدرارا، و بدلت الهوی علی خط خدیه/ و ابقی علی منه انکسارا، اصبحت مهجتی ضربیه جفنیه/ قد اوستوفاها و لم یخش عارا، حمل همی به بغیر وصول/ لجمیع العشاق زاد اعتبارا، یا شبیه الغزال طرفا و جیدا/ و فوادا مستهضما و نفارا، صنعه الکیمیا صحت لعینی/ حین یزداد ادر انی اصفرارا، فاذا ما القیت اکسیر لحظی/ فی بحار الخدود زاد نظارا، رب لیل کشعره مستطیل/ حلت العیس فی دره الدرارا، ارقصتها الحداه اذ خامرتهما/ خمر سیر لم یخش منه خمارا، لیله لا تغور انجمها الغر/ اذا انجد الدلیل و غارا، غیر اللیل و المجره فرق/ اشیب و الهلال یحکی عذارا.