GENERAL NOTES PERTAINING TO DESCRIPTIVE INFORMATION
1
2
Text of Note
بسمله، الله اکبر من ان یوصف بالاین و الحیث و المکان و الصلوه و السلام علی الهداه الی ارکان الایمان ثم ان بعض من وقع فی عصرنا هذا الذی شاع الجهل فیه و ذاع و اندرس الحق و انطمس الدین و ضاع ممن یقع فی العلماء الاعلام و ینقم من کلام الافاضل العظام حیث لایقدر ان یحوم حوله و لا یستطیع ان یدرک منه المرام یترفع بذلک عند الهمج...حتی قطع بان الله جل سلطانه اینا لا کالا یونا تخذ خلاف القوم شعاره...
Text of Note
...و اذ قد وفقنا فصد عنا بما امرنا به من هدایه المسترشدین و تخطئه المبلکفین...و قد صادف فراغ افقر المربوبین...محمد بن محمد زمان...حتی ینفی عن هذا الدین تحریف الغالین...حشرهم فی زمره المتقین فی بعض شهور السادسته بعد الستین من الثانیه بعد الف سنین من مهاجره اشرف المرسلین علیه و آله الصلوه و السلم ابد الابدین و دهر الداهرین.
NOTES PERTAINING TO TITLE AND STATEMENT OF RESPONSIBILITY
Text of Note
مولف از دانشمندان نیمه دوم قرن ۱۲ق بوده و شاگرد سید محمد حسین خاتون آبادی مولف خلق الافعال و رساله توحید ش ۱۶/۱۸۲۵ و ۱۷/۱۸۲۵ است.
NOTES PERTAINING TO PHYSICAL DESCRIPTION
نوع خط:
نوع کاغذ:
تزئینات جلد:
Text of Note
نسخ زیبا.
Text of Note
سمرقندی شکری رنگ.
Text of Note
تیماجی ضربی قرمز سیر که یک ترنج در میان گوشه روی آن کوبیدهاند.
NOTE RELATING TO THE COPY IN HAND
1
Text of Note
نسخه در زمان زندگی مولف مرآه الازمان نوشته شده و همه از مولفات او است و حاشیههایی از مولف با نشان «منه دام ظله» و یا «منه زید عزه» دارد.در پایان آن نشان «م ت ق ره» دیده میشود.
EXTERNAL INDEXES/ABSTRACTS/REFERENCES NOTE
Name of source
ماخذ فهرست: مجلد سوم، صفحه ۲۶۸۳-۲۶۸۴.
Name of source
نک: ذریعه، ۵/۳۱۳.
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
در نفی حیز و مکان از حق تعالی.از دیباچه فهمیده میشود که یکی از معاصران مولف مدعی شده است که اسناد حیز و مکان را به خدا در برخی از آثار از آیات و اخبار نمیتوان از مجاز دانست بلکه باید حمل بر حقیقت کرد و گفت خدا را نیز مکانی هست اما نه همچون مکان موجودات جسمانی، و نسبت حق به حیز خود نه هم چون نسبت اجسام است به حیزهای خود و این سخن را از آیه استوا و نظائر آن به دیگر آیات و اخباری که از سمع و بصر و ید خداوند یاد کردهاند کشانیده. در برخی عبارات معاصر مزبور که مولف نقل کرده، چنین آمده است که مکان خداوند مرتبه ظهور ذات اوست لذلته بذاته.و مولف در پاسخ او میگوید، لغت مکان هیچ گاه بدین معنی بکار نرفته و اگر اصلاحی خاص از مدعی است نیز، وضع این اصطلاح نارواست و جسارت در دین است و در حقیقت با سخن مجسمه (که نجاست آنان مورد اختلاف بین علمای شیعه است) تفاوتی ندارد.کاشانی در سراسر رساله از سخنان علمای بزرگ و فلاسفه متکلمین.خاصه از میرداماد و دیگر معاصران و نیز خطب و اخبار و آثار، بر بطلان اسناد حیز بحق به جمیع وجوه شاهدها آورده است.