GENERAL NOTES PERTAINING TO DESCRIPTIVE INFORMATION
1
2
Text of Note
«شبلی آن پیر طریق ارشاد بود روزی ز قضا در بغداد، با مریدان بسخن همدستان برد شوقش سوی بیمارستان».
Text of Note
«چون از این وادی هائل رستند در ته خاک بهم پیوستند».
NOTES PERTAINING TO PUBLICATION, DISTRIBUTION, ETC.
Text of Note
محل کتابت نامعلوم است.
NOTES PERTAINING TO PHYSICAL DESCRIPTION
نوع خط:
تزئینات متن:
نوع کاغذ:
Text of Note
شکسته نستعلیق.
Text of Note
عنوانها و نشانیها قرمز؛ اندازه متن: ۵/۱۵*۸سم.
Text of Note
فرنگی سفید آهار مهره شده.
NOTE RELATING TO THE COPY IN HAND
1
Text of Note
ادامهی برخی ابیات در هامش نوشته شده است. در انجام برگی (۵۸الف) شامل ۳ غزل و دو رباعی از سعدی و... آمده است. در میان ابیات یک عبارت آمده: «غزل ملاحسین بجنگ سعدی رفته است» که شاید منظور ملاحسین کاشفی بوده باشد. مطلع غزلها چنین است: ۱. لبت را شکرستان آفریدند حلاوت بخش ایمان آفریدند، دو چشمت را چو کافر نام کردند بلای صد مسلمان آفریدند. ۲. چنان رسیده و سیراب بود شفتالو که چون حباب دهانم بود پر آب امشب، ز شوق دیدهنگر و آرزوی بیداری که دید در نظر آن چشم نیمخواب امشب ۳. بیار می که دلم میکشد بسوی شراب شکست توبه ما را دگر بسوی شراب، بروز حشر نبخشند باده نوشانرا بخاک پای صراحی به آب روی شراب. و دو رباعی که مطلع آنها چنین است: ۱. روی چو مهت بخواب بینم هر شب جانرا ز غمت خراب بینم هر شب ۲. ای لعل لبت مرغ دلم را روانه چشم سیهت کرد مرا دیوانه.
EXTERNAL INDEXES/ABSTRACTS/REFERENCES NOTE
Name of source
ماخذ فهرست: جلد ۲/۴۰، صفحه ۷۳ - ۷۴.
SUMMARY OR ABSTRACT
Text of Note
مثنوی اخلاقی - عرفانی در بیان داستان شیخ شبلی در بغداد با جوان عاشق و دختر ترسا است. استاد ا حمد منزوی ناظم این حکایت را شاعری متخلص به «سامی» دانسته است و گفته که در آغاز به آن اشاره شده است. با بررسی مجددی که انجام گرفت در سرچشمهها (منابع) دقیقا مشخص نگردید که کدامیک از شاعران متخلص به سامی است. از این منظومه چند نسخهی خطی شناسایی شده است که سه نسخه در این کتابخانه به شمارهی «۲/ ۱۴۲۵۳»، «ذیل ۱/ ۱۴۴۹۵» و «۹۱/ ۱۳۶۰۹» و یک نسخه در کتابخانه دانشکدهی الهیات دانشگاه تهران به شمارهی «۱۷۲ب» و نسخهای نیز در کتابخانهی دانشگاه لاهور به شمارهی «۹۰/ ۷۱۱۳» نگهداری میگردد.
BOUND WITH
Place of Publication
/ ابوالحسن فخرالدین علی بن محمد حسینی جرجانی شیرازی مشهور به «میر سید شریف»