قرآن کریم کتابی جهانی برای همه مکان ها و همه نسلها است؛ همان گونه که بر دوره و مردم صدر اسلام تطبیق شده است بر مردم دیگر اعصار و قرون هم قابل تطبیق است. پاسخ گویی سنت در تمام عرصه های معرفت دینی در کنار قرآن نشان از اهمیت وجایگاه والای آن دارد. از این رو بهره مندی از احادیث و روایات در واگویی معانی و مقاصد آیات روشی کهن و اصیل بوده است. در این نوشتار سعی شده است جایگاه حدیث در تفسیر تسنیم که از تفاسیر جامع و روشمند با رویکردی همه سویه به قرآن کریم است مشخص شود. مفسر ارائه تفسیر قرآن به قرآن را وجهه همت خود قرار داده اند، با این حال روایات در این تفسیر به شکل وسیعی به کار گرفته شده است. به نظر می رسد حدیث در تفسیر تسنیم تنها به مبحث «بحث روایی»خلاصه نمی شود، بلکه در تمام مباحث هرجا که ضرورت آوردن مؤیدی از روایات باشد، مفسر آن را به عنوان شاهدی بر تفسیر ارائه شده خود می آورد. جوادی آملی استناد و استدلال آیات قرآن برای اعتقاد و عمل را هرگز با قطع نظر از روایات امکان پذیر نمی داند. جوادی آملی در بررسی خود از روایات بیش از هر چیز به متن روایت توجه داشته است و از ضعف سند جز به عنوان قرینه و مؤیدی درکنار متن یاد نمیکند و همچنان که متن روایات را با عرضه بر قرآن، سنت، عقل، تاریخ و علم به نقد می کشد، مهمترین معیار در بررسی روایات تفسیری را قرآن می داند. در انتها مفسر بیشتر روایات تفسیری را از باب تطبیق مصداقی و از نوع جری دانسته است.