در این مقاله پس از بررسی روند نظامی گری در سیاست خارجی کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس، این سوال مطرح می شود که اصلی ترین عاملی که این روند نظامی گری و مسابقه تسلیحاتی را سبب شده است، چه می باشد. در پاسخ به این سوال ابتدا این پژوهش به بررسی فرضیه های رقیبی که توسط نظریه پردازان مختلف بیان شده، می پردازد و سپس فرضیه اصلی یعنی حفظ امنیت هستی شناسانه به عنوان اصلی ترین دلیل سیاستهای نظامی گرایانه کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس را مورد بررسی قرار می دهد. نتیجه کلی این مقاله با تاکید بر مفهوم امنیت هستی شناسانه آن است که کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس با توجه به معمای امنیتی حاکم بر این منطقه، برای حفظ امنیت هویتی . نه فیزیکی خود به روتین های رقابتی از جمله مسابقات تسلیحاتی و نظامی گری متوسل می شوند. در راستای اثبات فرضبیه اصلی، این پژوهش به لحاظ روش شناسی نوعی رابطه تکویتی و قوام بخش میان دو متغیر اصلی و وابسته را در نظر گرفته و به لحاظ روشی نیز از یک روش استنادی و گردآوری اطلاعات از طریق منابع کتابخانه ای و مجازی استفاده می کند
ترجمه
پديدآور
الهام رسولی ثانی آبادی
عنوان قراردادی
عنوان قراردادي
امنیت هستی شناسی و روند نظامی گری در سیاست خارجی اعضای شورای همکاری خلیج فارس