آغاز: بسمله ، حمد مخصوص خداوندیست که ذاتش مجرد از صفاتست و افعالش دال بر ذات و صلوات نا معدود بر مشارق امرا و از مرسلین و مخازن علم او از معصومین و مقربین باد و بعد چنین گوید عبد ناسوتی المتخلص به لاهوتی مهدی بن مصطفی ابن حسن الحسینی التفرشی الملقّب ببدایع نگار...
انجام: . . . صدوق در امالی از رسول خدا روایت کرده که فرمود المومن اذا مات و ترک . . . رحمت واسعه خود را شامل این خاطی نماید و بر خطایای این اضعف عباد قلم عفو درکشد .
تاریخ تالیف :۱۳۲۹ق
تاریخ کتابت : ۱۳۳۲ق
نوع خط:
نستعلیق
سید میرزا مهدی بن مصطفی حسینی تفرشی نزیل طهران ، از افاضل علمای امامیه قرن چهاردهم هجری می باشد که شعر خوب هم میگفت و به لاهوتی تخلص می کرد ، از حاج میرزا حسین نوری و شیخ محمد حسین کاظمینی روایت نموده است و بجهت مصدر به کلمه بدایع بودن تالیفات صاحب ترجمه است که از طرف ناصرالدین شاه قاجار ملقب به بدایع نگار بوده است .کتاب حاضر در اصول الدین و اختلافات ارباب یقین و کلیات حکمت و کلام بزبان ساده می باشد. در انتهای کتاب تاریخ تصنیف ۱۳۲۹ق ذکر شده است که مغایر با تاریخ وفات نویسنده ۱۳۱۹ق است.