واژگان در متن با شماره مشخص شده و در حاشیه راجع به آنها توضیحاتی آمده است.
شاه محمد قنوچی، سدهٔ یازدهم هجری ، صوفی و نویسندهٔ فارسی نویس شبه قاره. وی در ۱۰۸۵ ق / ۱۶۷۴ م . نامه ها و منشاتی را که برای دوستانش نوشته بود به خواهش آنان در کتابی به نام انشای خلیفه / جامع القوانین / مجموعهٔ فضایل گرد آورد. این اثر در مقدمه ، چهار فصل و یک خاتمه تدوین شده است : فصل نخست در مکتوبات ( نامه های واقعی ) ، فصل دوم در رقعات ( منشآت ) ، فصل سوم در مراسلات در دوبخش ( ۱- تهنیت آمیز و ۱- تعزیت آمیز ) ، فصل چهارم در آداب و القاب و خاتمه در چند فصل ، قوانین ( شش قانون ، صدور فرمان ها و نوازش نامه ها ) و جز آن است در پایان کتاب اشعاری به صورت منتخب از شعرای متقدمین نقل شده است که دانستن آنها برای منشیان ضروری و منتخب از گلزار ایران است. نام شاعران در حاشیه در کنار ابیات آمده است.