؛کاتب : عسکر ابن حسین ؛ دیباچه نویس و گردآورنده : رضا قلی المتخلّص بهدایت
تبریز
:بسعی واهتمام آقا محمد حسین و آقا عبد الحسین
،۱۲۸۱ق.
( تبریز:
کارخانه میرزا محمدحسین؛ دارالطباعه آقا رضا)
۳۷۷ص.
راده؛ محشی
؛قطع :۲۲ سم.
فارسی
آغاز:
آغاز:
انجام:
انجامه:
آغاز دیباچه : بسمله این نامه که گنج پر دقایق خوانند باغی است که پر گل و شقایق دانند...
آغاز متن :بسمله آفتاب وجود اهل صفا / آن امام مبین ولی خدا ...
انجام: ...ای بر سر ره نشسته ره میطلبی/ در خرمن مه فتاده مه میطلبی/ در چاه زنخدان چنان یوسف حسن/ خود دلو تویی یوسف و چه میطلبی .
انجامه: انطباع پذیرفت حرره العبد الاقل الاحقر ابن الحسین عسکر فی شهر محرم الحرام من شهور سنه ۱۲۸۱.
چاپ دوم
نوع و درجه خط:
نوع کاغذ:
نستعلیق
فرنگی
حواشی اوراق:
ثبت ۲۷۷۸۰: دو بیت شعر دست نویس در ابتدای کتاب؛ یک بیت شعر دست نویس در انتهای کتاب ظهر جلد
شکل و سجع مهر:
ثبت ۲۷۷۸۰: هفت مهر بیضوی با سجع «زین العابدین» در ابتدا و انتهای کتاب؛ یادداشت تملک مربوط به ۱۳۱۸ ق از نصیر الممالک یا بصیر الممالک؟ در صفحه بیاض ابتدای کتاب؛ مهر بیضوی با سجع «عبدالله» (ص ۲)
جلال الدین محمد فرزند محمد ( ۶۰۴ - ۶۷۲ ) . مولوی غزلیات خود را بنام مرشد خود شمس الدین تبریزی از خود نشان گذاشته است . دیوان او با اضافاتی در ایران و هند بنام «کلیات شمس» و «شمس الحقایق» و سپس چند بار و از همه بهتر بکوشش بدیع الزمان فروزانفر چاپ شده است. همانطور که در دیباچه کتاب بقلم رضا قلی المتخلص بهدایت آمده است بترتیب بهحّی از تغزلّات قصیده مانند و ترجیعات شیرین تراز قند و غزلیّات دلپسند و رباعیّات ارجمند آن دیوان حقایق بنیان انتخابی رفت و ........ زیراکه فی الحقیقه شمسی است پر از انوار حقایق ومعارف الهیّه و دقایق حکمیّه آنرا شمس الحقایق مناسب وقت نمود و بدین نام نیکو نامیده آمد
ثبت ۲۷۷۸۰: از مجموعه کتب اهدائی سید محمدعلی جمالزاده