؛ مقدمه نويس: فرصت ابن بهجت شيرازي ؛ كاتب: لطف الله حسيني انجوي شيرازي
بمبئی
: [بی نا]
، ۱۳۱۵ق.
۳۲۴، ۸۸ص
: سرلوح دار؛ مجدول؛ راده
؛ قطع : ۲۴ سم.
فارسی
آغاز (مقدمه): درر غرر سپاسي كه در اصداف فكر جوهريان رسته فصاحت مندرج وجود زهر زواهر ستایشی که در ارکان کان گنجینۀ بلاغت مندمج است... و بعد گوید سالک مسالک سخن سازی ابت بهجت فرصت شیرازی که چون طبع موزون بحریست گوهرزا...
آغاز: ز اقبال شاه و نکهت خلق خدایگان/ چون نوبهار خرّمی آورد مهرگان...
انجام:...گر روز حشر كه كس نگذرد زجرم كسي / تو از تفضل خود درگذر ز جرم نثار / هجا نمودن اين خلق اگر گناه بود/ از آنچه گفتم و كردم نمودم استغفار.
انجامه: تمّت الکتاب بعون الملک الوهاب بتاریخ غره ذالحجة الحرام سنه ۱۳۱۴ بحلیه طبع آراسته و محلی گردید.
تاریخ کتابت ۱۳۱۴ق.
تزئینات متن:
تزئینات نسخه:
نوع خط:
سرلوح دار، مجدول
صفحه عنوان مجدول همراه با طرح گل و بوته
نستعلیق
كتاب ديوان ميرزا محمد شيرازي است كه در شعر به نثار تخلص نموده است. در ابتداي نسخه شرح حال مولف توسط ابن بهجت فرصت شيرازي آورده شده است. و سپس سواد فرمان ناصرالدين شاه قاجار و دستخط ركن الدوله محمد تقي ميرزا نژاد و جناب نظام السلطنه صاحب اختيار و نامه حكيم الممالك به لسان الملك در حمايت و تقدير از شاعر آورده شده است.وبعد متن ديوان شعر وي قرار داردو از صفحه ۳۲۴به بعد با شماره گزاري مجدد در "مطايبات و مثالب اللئام و هزليات" شاعر آورده شده است.