آغاز: بسمله سپاس بیحد و ستایش بیعد بیمثلیرا سزد که بایمای دلگشای و لله المثل الاعلی آیات کفایات بینات ... امّا بعد اینحقیر بیوجود و بی استطاعت و فقیر بی بضاعت منزوی خاک بیوجودی محمّد حبله رودی...
انجام: ... چشم هنر بین بود از عیب پاک/ بیهنر ار عیب کند زو چه باک/ چونکه درین پایه رساندم کلام/ به که کنم ختم سخن و السّلام.
انجامه: کاتبه حقیر سراپا معصیت و تقصیر محمدصادق قندهاری که بطور سیاحت در دارالخلافه طهران ساکن بود.
نوع خط:
نستعلیق
مهر خشتی با نشان شیر و خورشید و به سجع " ملاحظه شد" (ص ۲)
نسخه در یک مقدمه وبیست وهشت باب ویک خاتمه تنظیم شده است،بابهای کتاب بترتیب حروف تهجی نوشته شده است وشامل داستانهای اخلاقی وضرب المثلها وتمثیلهای فارسی است ،ابواب کتاب بصورت الفبایی ضرب المثلها گردآوری شده است.