؛ مقدمه نویس: سیدمحمد مدعو به عبیدالله الحسنی الحسینی ؛ مصحح : مولوی بخش علیصاحب حیدرآبادی ؛ کاتب : محمدیاسین
حیدرآباد
: مطبع: محبوب النظائر
، ۱۳۴۰ ق.
۴، ۱۲، ۱۶۴ ص.
؛ قطع : ۲۴ سم.
زبان: فارسی -- اردو
آغاز:
آغاز:
انجام:
آغاز: مقدمه: حمد موفور و سپاس نامحصور سزاوار ذات محمودی است که بر زبان هر ستاینده نغمات حمد و ثنائی خود میسراید و در لباس...
آغاز (متن): بسمله، بعد حمد ثنای ذات بیچون که موصوف بصفات کمال است و معروف و منعوت به جمال و جلال جل جلاله و عم نواله و پس ...
انجام: ...غیر یکدیگرند و عین یکدیگر نیستند و این غیریت حقیقی است سبحان ربک رب العزت عما یصفون و سلام علیالمرسلین والحمدلله ربالعالمین برحمتک یا ارحم الراحمین.
کتابت مقدمه: رمضان ۱۳۴۰ق.
نوع خط:
نستعلیق
بحسب امر کمالالدین صاحب حیدرآبادی قادری چشتی نقشبندی سهروردی طبع شد.
حواشی اوراق:
در ابتدای نسخه مولف اشاره نموده است برای دانستن علم تصوف با صوفیان زمان خود ملاقات هایی داشته ، اما هیچ کدام از آنها را «آشنا و پخته کار» نیافته تا اینکه با فردی به نام شیخ فخرالدولـةوالدین ملاقات کرده است و شیخ فخرالدوله به تفضیل به بیان علم تصوف برای مولف پرداخته و علم تصوف را به سه درجه :۱. درجه علم عقاید ۲. درجه علم حقایق ۳. درجه علم دقایق که علم عقاید اصل هر دو علوم می باشد برای مولف بیان کرده است و در ادامه مطالب نسخه به بیان : ترتیب علم عقائد، در بیان غیریت، بیان وجود، بیان ثبوت، بیان مشکلات مسئله جبر و اختیار، بیان حل مشکلات، در بیان اهل لغزش و ...پرداخته شده.