این کتاب درباره سالروز وفات (عرس) عارفان و صوفیان مختلف است و بیشتر گروه قادریان و بخشهای جنوبی هند (گجرات) را شامل می شود. مولف از شاگردان نظام الدین چشتی اورنگ آبادی است و این کتاب را در سال ۱۱۵۵-۱۱۵۷ق در تکمیل تالیف شیخ شرف الدین بن قاضی محمد نهروانی پرداخته و وفیات جمعی از بزرگان را که از آن کتاب فوت شده بود و یا به پس از زمان تالیف آن تعلق داشت بر آن افزوده است
این کتاب به ترتیب روزهای ماههای قمری تنظیم شده و در هر روز نام آنانی را که در آن روز، در سالهای مختلف، درگذشته اند می آورد. مولف این کتاب را از آغاز ماه ربیع الاول شروع می کند و تا ۱۶ شعبان که در جنگ با نصاری و اهل بغی کشته می شود می آورد و دنباله کتاب را تا پایان ماه صفر فرزندش، محمدسعید، به اتمام رسانده است
دارای صفحه عنوان آراسته و سرلوح, اغلاطنامه در ۲ صفحه انتهایی، یادداشت های توضیحی در حاشیه برخی صفحات، بدون راده
مولف در مقدمه به ذکر پارهاي از آداب و خواص زيارت قبور و خيرات و مبرات براي گذشتگان و در ادامه اسامي علما و بزرگان و عرفا و مشايخ غالبا با ذکر سال وفات و در بيشتر موارد ذکر تاريخ ولادت، برخي از تصانيف، سلسله تصوف، اساتيد پرداخته است