محمد تقی بن الحاج محمد حسین کاشانی؛ کاتب: یحیی بن محمد باقر تفرشی ملقب به کاتب همایون
[طهران]
: میرزا احمد خان مشیر السلطنه
،۱۳۲۰ق.
۶۵ص
: مجدول؛ راده
؛ قطع: ۱۷ سم
فارسی
آغاز: بسمله و به نستعین الحمدلله ربّ العالمین و العاقبة للمتّقین و الصّلوة و السّلام علی محمّد و اله الطّاهرین صلوات الله علیهم اجمعین الی یوم الدّین و بعد چنین گوید بنده خاطی محمّدتقی بن الحاج محمّدحسین کاشانی که چون ربا که از گناهان کبیره است و یک درهم از ان بدتر از اینست که کسی ...
انجام: ... ای برادران دینی چون آنچه گفتیم دانستید پس بدانید که در حقیقت تا ممکن باشد از برای شخصی که ایمان او کامل بوده باشد اگر مضطر نباشد وقتی که قرض میدهد رعایت قرض الحسن را بکند و قطعیست که این از برای دنیا و اخرت او بهتر است بلکه ترک نفع گرفتن مومن در همه معاملات اگر او را ضرورتی نباشد سزاوار و مستحب است.
انجامه: تمام شد تصنیف این رساله در شب هفدهم شهر صفر المظفر سنه ۱۳۲۰ غشک هزار و سیصد و بیست کتبه یحیی بن محمدباقر التفرشی الملقب بکاتب همایون شهر جمادی الثانی سنه ۱۳۲۰
نوع خط:
نوع کاغذ:
نسخ
فرنگی
مهر بیضی با نشان شیر و خورشید و سجع «اجازه طبع داده شد» (ص۲)
این رساله در بیان حرمت ربا و احکام آن در دوازده فصل تنظیم گردیده، فصل اول : در بیان حرمت ربا ، فصل دوم : در بیان معنی ربا ، فصل سوم : در بیان ایاتی از قرآن شریف در خصوص حرمت ریا ، فصل چهارم: در بیان احادیثی است که در حرمت ربا وارد شده ، فصل پنجم : در بیان ثواب قرض الحسن و بیان ثواب صدقه دادن، فصل ششم: در بیان چیزهایی که ربا در آنها ثابت است. فصل هفتم: در بیان چیزهایی که مکیل و موزون اند و از یک جنس می باشند و معامله آنها با یکدیگر به زیادتی رباست و بیان چیزهایی که مکیل و موزونند و از یک جنس نیستند و معامله آنها با یکدیگر بزیادتی ربا نیست فصل هشتم: در بیان حیله هائی است که ربا را برطرف می کند فصل نهم: در بیان حکم کسی که در وقت معامله ربوی عالم بحرمت ربا بوده و حکم کسی که جاهل بحرمت آن بوده فصل دهم: در بیان اینکه چند نفر اند که میانه آنها ربا نیست، فصل یازدهم: در بیان چند مسئله است فصل دوازدهم در بیان اینکه مستحب است قرض گیرنده نفع بقرض دهنده بدهد.