/ حکیم ابوالنجم احمد معروف به شصتکله متخلص بمنوچهری دامغانی.؛ كاتب عباسعلي تفرشی.؛ مصحح : محمد حسن قمی.؛ دیباچه نویس رضاقلیخان متخلص بهدایت.
[بی جا]
: محمدحسن قمی
، ۱۳۰۱ق.
[بدون صفحه شمار]
: سرلوح دار؛ مجدول؛ دو ستون؛ راده
؛ قطع : ۱۷ سم.
فارسی
آغاز دیباچه : بسمله دیباچهٔ دیوان و ذکر احوال ملک الادباء و سلطان الفصحاء و البلغا حکیم منوچهری دامغانی در تذکره های شعراء هر یک لختی از اقوال و . . . . .
آغاز متن : . . . .بسمله همی ریزد میان باغ لؤلؤها بزنبرها / همی سوزد میان راغ عنبرها بمجمرها . . . . .
انجام:. . . . مبادا ولایت ز تخت تو خالی / مبادا سعادت ز پیش تو غائب
انجامه: حره العبد الاقل عباسعلی تفرشی ۱۲۸۵ .
تاریخ کتابت ۱۲۸۵ق.
نوع خط:
نستعلیق
مهر خشتی با نشان شیر و خورشید و به سجع " ملاحظه شد" در ابتدای کتاب؛ ثبت ۱۰۳۱۶۸: مهر کتابخانه شخصی مرحوم سعید نفیسی با درج نمره ۹۱۶.
منوچهری دامغانی شهرت ابو النجم احمد، متخلص به منوچهری ، د. ۴۳۲ق. شاعر بزرگ طبیعت پرداز و قصیدهسرای ایرانی، مبتکر مسمط ؛ در مقدّمه رضا قلیخان هدایت اشاره دارد که در سال ۱۲۲۴ در دارالسلطنه ری چند دیوان از او مطالعه کرده و در بین تذکره های قدیم اشعار او را جمع آوری کرده در این دیوان بتحریر درآورده است. هدایت گوید شنیده ام که سی هزار بیت داشته ولی جز سه هزار از آنرا (از قصائد و مقطعات و مسمطات و رباعيات و غزل ) بدست نياورده ، نسخه منظوره فقط دیوانی از قصاید و مسمطات اوست .