/ محمدصادقبنمحمدحسن الطهرانی؛ کاتب: عبدالجلیل بن زین العابدین اصفهانی
[بی جا]
: [بی نا]
، ۱۲۷۰ق. (تاریخ کتابت)
۹۴ ص.
: راده
؛ قطع : ۱۷ سم.
عربی
آغاز: بسمله و به نستعین اعوذ بالله من الشیطان/ و من جنود الغرض النفسانی...
انجام: .... من هذه الالفیه ما زاد علی/ الف بها الحقت بعد فالا.
انجامه: قد تمّت الرسالة البهیّة الشریفة فی یوم السبت من شهر ذی قعدة الحرام فیسنه سبعین و ماتین بعد الالف من الهجرة النبویّة المبارکة علی ید اقل خادم الحکماء عبدالجلیل بن زین العابدین اصفهانی
نوع خط:
نسخ
ثبت ۱۰۷۰۰۶: یادداشت «عـ ۲۴۷ دواوین شعرای عرب از مستملکات سعید نفیسی کرمانی است» در ابتدای کتاب
دو دو تقریظ در ابتدای کتاب وجود دارد یکی از شیخ حسن و دیگری از ملا علی کنی. نویسنده طبیب ناصرالدین شاه قاجار و پدر میرزا علیخان اعلم الممالك بود. کتاب در یک مقدمه و بیست فن سروده شده است: مقدمه در شرافت علم در جمیع امور ؛ فن اول: در حکمت؛ فن دوم: در بعض قواعد هیئت و معرفة الزوال و القبلة؛ فن سوم: در بعض قواعد حساب؛ فن چهارم: در علم الحجر ؛ فن پنجم: در خواب و مرگ؛ فن ششم: در علم جفر؛ فن هفتم در جُمَل ؛ فن هشتم: در اصول؛ فن نهم: در علم الرجال؛ فن دهم: در علم تفسیر و تفسیر آیۀ نور؛ فن یازدهم: در ذکر کتب برخی اهل لغت ؛ فن دوازدهم: در معانی و بیان؛ فن سیزدهم: در علم نحو؛ فن چهاردهم: در منطق؛ فن پانزدهم: در ذکر تضاعیف البیوت؛ فن شانزدهم: در قرائت و برخی از اذکار؛ فن هفدهم: در تعریف شعر و الرمل و السحر و الکهانة و القیافة و اشعبدة ؛ فن هجدهم: در علم طب ؛ فن نوزدهم: در فقه ؛ فن بیستم: در دوازده مقصد