/ محمد بن حسین شیخ بهایی ؛ کاتب : محمود ابن محمدباقر طبیب خوانساری
طهران
: سعی و اهتمام کربلائی محمدقلی و کربلائی محمدحسین طهرانی
، ۱۲۷۵ق.
[بدون صفحه شمار]
: راده؛ شکل، جدول؛ محشی
؛ قطع : ۲۲ سم.
عربی
آغاز:بسمله ، نحمدک یا من لایحیط بجمع نعمه عدد و لا ینتهی تضاعف قسمه الی امد ... و بعد فان الفقیر الی الله الغنی بهاءالدین محمد بن الحسین العاملی انطقه الله ...
انجام:... کثیرا من مطالبها حری بالصیانة و الکتمان حقیق بالاستتار عن اکثر اهل هذالزمان و احفظه وصیتی علیک و الله حفیظ علیک.
تاریخ تالیف: ۲۴ ربیع الثانی ۱۰۰۶ق.
نوع خط:
نسخ؛ نستعلیق در حاشیه
اهداء به: حمزه بهادر خان (شاهزاده صفوی)
حواشی اوراق:محشی به حاشیه با نشان اختصار (شرح ، خ ، شرح جواد) است.
ثبت ۱۰۳۹۱۹: یادداشت تملک به همراه مهر بیضوی با سجع «ابن علی مهدی الحسینی» در ابتدای کتاب؛ چند بیت شعر دست نویس در ابتدای کتاب «رقم برجها که کرد اعداد/ از حساب جمل گرفت و نهاد/ از حمل صفر الف ز ثور نشان/ ب ز جوزا و جیم از سرطان/ چون اسد دال کرد سنبله ها/ واو ز میزان نهاد عقرب را/ قوس ح ط نشان جدی نهاد/ دلو ی یا الف بماهی داد» در ابتدای کتاب