/شمس الدین محمد حافظ شیرازی؛ مقدمه: محمد گل اندام؛ کاتب: محمد ابراهیم بن محمد علی مشهور به میرزاجان شیرازی
بمبئی
: میرزا ابوطالب شیرازی
، ۱۲۷۶ق.
[بدون صفحه شمار]
: سرلوح دار؛ مجدول؛ دو ستون؛ راده
؛ قطع : ۲۰ سم.
فارسي
آغاز مقدمه: بسمله حمد بیحد و ثنای بیعد و سپاس بیقیاس خداوندیرا که جمیع دیوان حافظان اوراق به پروانه سلطان ارادت اوست بی مانندی که رفع بنیان ایوان....
آغاز: هو الله تعالی و من نتایج طبعه اللطیف فی القصاید مقدّری که ز آثار صنع کرد اظهار/ سپهر و مهر و مه سال و ماه و لیل و نهار...
انجام: ... قطعه ایست که یکی از شعرا در تاریخ وفات او می گوید چراغ اهل معنی خواجه حافظ/ که شمعی بود از نور تجلّی/ چو در خاک مصلّی یافت منزل/ بجو تاریخش از خاک مصلّی.
نوع خط:
نستعلیق
ثبت ۱۰۵۲۰۳: یادداشت در ابتدای کتاب صفحه بیاض «فرخ عزیز را قربان میروم لندن ۳۱ می ۱۹۵۴»؛ ثبت ۱۰۵۲۰۳: یادداشت تملک در انتهای کتاب داخل جلد «این کتاب مال موسیو برنه نایب سفارت خانۀ دولت بهیه فرانسه مقیم طهران است».