/ بهرام رستم نصر آبادی ؛مقدمه: مانک جی لیمجی هوشنگ هاتریا یزدانی ملقب به درویش فانی ؛ کاتب : عبدالرحیم شیرازی ، کریم بن عبدالحسین فریدنی
طهران
:باهتمام میرزا بهرام رستم نصر آبادی
،۱۲۹۶ق= ۱۲۴۷ یزدگردی.
۲۱، ۲۰۵ص.
:مجدول؛ راده
؛ قطع : ۲۵ سم.
فارسي
آغاز: مقدمه : یکانه را ستایش سزا که فهم در کنهش ناتوان و وهم در شناختش حیران یکتاست نه یکشمار دانا است که نادانیرا بر دانش او پیشی نبوده ظاهر و پدیداری که از کثره اشکاری...
آغاز: رساله اول : بعد از تحمید و تمجید علة اولی و موجد حقیقی و موجود تحقیقی یعنی نورالانوار و نعت عقول و نفوس و انوار . . .
انجام: رساله اول :. . . و بخرام بطرف حق بقدم نفس مقدس براه بی جهت ای تو تجلیات حق تو که آبادی .
آغاز: رساله دوم : سپاس بیشتر از قیاس حضرت مبدع عقل و واهب خیر و جاعل کل و فاعل حقیقی که نور الانوار و رب الارباب است و درود برسید و امام عالم امکان . . .
انجام: رساله دوم : طلسمات و تعلقات جسدانی از روح مقدس و نفس معنبر اختر سارکه فلک کرسی باشد شنوده تمام شد رساله زردشت افشار .
آغاز: رساله سوم : بعد نماز یزدان و ثنای روشن گوهران معروض افروخته ردانان آنکه عارف نور الانوار واقف عقول و اسرار دانای مبداء و معاد بکشف . . .
انجام: رساله سوم: آباد و دوستداران سیدآباد تمام شد رساله موسوم بزاینده رود مترجم او خوشی است در معرفت روان یابنده .
آغاز: رساله چهارم:بنام ایزد بخشاینده بخشایشکر مهربان روزه باستانی شت و خشوران و [ناخوانا] زردشت بنام یزدان جهان بخش روزی رسان. . .
انجام: رساله چهارم : . . . در کم و کاست و بند دیو که فریب و نیرنک اوست از جان و دل برداشتن و آن مردار و پلید را بجان و دل نکاشتن .
تاریخ کتابت : ۱۲۹۵ق.
نوع خط:
نوع کاغذ:
نستعلیق
فرنگی
حواشی اوراق نسخه:حاشیه کتاب در ارتباط با متن است.
مهر خشتی با نشان شیر و خورشید و سجع «ملاحظه شد» (ص۲)؛ ثبت ۲۱۹۲۴: مهر مدوّر چاپی کتابخانه دانشکده حقوق و علوم سیاسی و اقتصادی در ابتدا و انتهای کتاب
کتاب حاضر شمامل ۴ رساله می باشد .۱- خویشتاب : موید هوش حکیم پارسی در عهد خسرو پرویز ساسانی نوشته و کرزن دانش نیز نام یافته چون به دستور کرزن بلغت متعارف این عصر ترجمه شده است .خویشتاب دلایل اثبات ذات واجب الوجود است که خردمند بداند که این هستی را خالق و صانعی باید و خداوند یکتا و بی همتا است ... ۲- زردست افشار : داد پویا این هوش آئین حکیم پارسی بروزگار شاه هرمز بن انوشیروان دادگر نگاشته و از تحقیقات فرزانگان اشراق ایران و خشوران باستان بیان می کند .زردست افشار راه آموزش است و مردم را بشناخت فر گوهر خرد که مهین پیامبر و از همه احسان و بخشایش یزدان بهتر و از تمام موجودات علوی و سفلی فاضل و برتر بود و معرفت پیمبران که بفرمان یزدان و تقاضای زمین و زمان ظهور کرده اند ...۳- زاینده رود : آرزم پارسی سپاهانی در حکمت و اثبات بقای روح و معرفت روان یابنده در عهد خسرو پرویز فراهم آورده و به فارسی ترجمه شده .زاینده رود معرفت بفای ارواح انسانیت که از بدو ازل الازال بفرمان آفریدکار هستی یافته وجود پوشیده و تا ابد الآباد خواهد بود و نیست و نابود نکرد و پس لازم است مادام بودن روح درین تن آن را بفرمان خرد بر این پیام برداشتن تا اندردشت سر کردانی نماند و باز بوطن خود باز رسد . . . ۴- زروره باستان: از حکیم آذر پژوه پارسی اصفهانی زردشتی ، در تحقیقات کلمات زردتشت و اکوان ارضی و سماوی و از پهلوی ( که مولفش آذر پژوه همت ) بفارسی ترجمه شده است .زوزه باستان در معرفت مبداء و معاد و زمان و جهان و جهانیان و تمام آفریدکان و شناخت راه نیک از بدو تفاوت نابکاری و فرق راستی از کاستی و حق از باطل و هدایت بطریق ایزد سبحانه . . . خاتمه : از طرف مقدمه نویس ، معرفی در چهار رساله مذکور و نصایح بمناسبت این رسایل از ص ۱۷۸- ۲۰۵ .