این دیوان از شاعری متخلص به «عمر» زنده در ۱۳۱۰ق است که شناخته نشد، اما از اشعارش پیداست که از صوفیان چشتی هند است و در حیدرآباد دکن می زیسته و از شاعران دستگاه میرمحبوبعلی خان بهادر نظامالملک آصف جاه بوده است. در دیوان او که شامل قصیده و غزل و رباعی است اشعاری در ستایش حضرت محمد (ص)، خلفای چهارگانه، جلال الدین مولوی، میر محبوبعلی خان بهادر و چند تن از رجال عصر خود را ستایش کرده است
تنها نسخه موجود از اين کتاب در کتابخانه صفحه عنوان و مشخصات نشر ندارد و دو برگ از ابتداي کتاب افتاده است
80014: چهار صفحه از آغاز افتادگي دارد. اهدايي سعيد نفيسي