بررسی وضعیت شبکیه در بیماران دیابتی مبتلا به افتالموپلژی مراجعه کننده به کلینیک چشم پزشکی بیمارستان متینی کاشان در سال ۱۳۸۲-۸۳
[پایاننامه]
/فرشته طیبی
[بی جا]
دانشگاه علوم پزشکی کاشان
، ۱۳۸۴
۸۹ص.
چاپی
دکترای عمومی
پزشکی
دانشگاه علوم پزشکی کاشان
مقدمه: بیماری دیابت و عوارض مربوط به آن در سالهای اخیر از معضلات جامعه ما بوده، که در صورت عدم کنترل ارگانهای مختلفی مانند چشم، کلیه ها و قلب را درگیر می کند از جمله عوارض دیابت شیرین، تغییرات میکروواسکولاری است که باعث افتالموپلژی و رتینوپاتی دیابتی می شود. دیابت با تغییرات منتشر میکروواسکولار که ایجاد می کند باعث درگیری شبکیه به صورت رتینوپاتی غیر پرولیفراتیو و رتینوپاتی پرولیفراتیو می شود. احتمال بروز نابینایی در بیماران مبتلا به دیابت شیرین، بیست و پنج برابر بیشتر از دیگران است که بیشتر به علت ادم ماکولا و رتینوپاتی دیابتی پرولیفراتیو است. هدف مطالعه ما ارزیابی مشخصات دموگرافیک و تظاهرات بالینی بیماران مبتلا به افتالموپلژی دیابتی و تعیین شیوع رتینوپاتی دیابتی در آنها و همچنین بررسی رابطه بین نوع دیابت ملیتوس و شدت آن با افتالموپلژی دیابتی و مدت زمان بهبودی افتالموپلژی می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت توصیفی و با یررسی و مطالعه پرونده ۳۰ بیمار مبتلا به افتالموپلژی دیابتی مراجعه کننده به کلینیک چشم پزشکی بیمارستان متینی کاشان در سال ۱۳۸۲-۸۳ انجام گرفت. افتالموپلژی در بیماران دیابتی با معاینه و تشخیص اختلال در حرکات چشمی، پتوز، عدم واکنش مردمک به نور، دوبینی و درد کشف شد. سایر علل افتالموپلژی از قبیل مشکلات CNS با انجام CT SCAN و MRI مغزی رد شدند. در کلیه بیماران دیابتی مبتلا به افتالموپلژی، معاینه ته چشم با افتالموسکوپی مستقیم و غیر مستقیم انجام شد و کلیه تغییرات شبکیه ثبت شد. یافته ها: در این مطالعه ، پرونده ۳۰ بیمار مبتلا به افتالموپلژی دیابتی مورد بررسی قرار گرفت. ۱۵ نفر مرد و ۱۵ نفر زن بودند. کمترین سن از میان نمونه های مورد مطالعه، ۳۷ سال و بیشترین سن، ۸۲ سال و متوسط سن ۳/۳ - + ۶۲/۹ سال بود. ۱۸ مورد ( ۶۰ درصد) مبتلا به افتالموپلژی دیابتی عصب ۶ و ۱۲ مورد ( ۴۰ درصد) مبتلا به افتالموپلژی دیابتی عصب ۳ بودند. افتالموپلژی عصب ۴ در هیچ بیماری مشاهده نشد. شایعترین تظاهرات بالینی در افتالموپلژی عصب ۶ ، دوبینی و در افتالموپلژی عصب ۳، افتادگی پلک بود. از ۳۰ بیمار مورد بررسی ، ۲۹ بیمار مبتلا به دیابت ملیتوس غیر وابسته به انسولین و ۱ بیمار مبتلا به دیابت ملیتوس وابسته به انسولین بود. ۱۸ مورد ( ۶۰ درصد) از بیماران مبتلا به افتالموپلژی دیابتی، بدون رتینوپاتی دیابتی، ۹ مورد ( ۳۰ درصد) رتینوپاتی دیابتی غیر پرولیفراتیو و ۳ مورد ( ۱۰ درصد) رتینوپاتی دیابتی غیر پرولیفراتیو و ادم ماکولا داشتند. در بیماران مبتلا به افتالموپلژی دیابتی، ۶/۶ درصد مدت زمان بهبودی کتر از یکماه ۲۶/۷ درصد مدت زمان بهبودی یک تا دو ماه، ۲۶/۷ درصد مدت زمان بهبودی دو تا سه ماه و ۴۰ درصد، مدت زمان بهبودی سه تا چهار ماه داشتند. بطور مشخصی با افزایش سطح قند خون ناشتا، مدت زمان بهبودی افتالموپلژی دیابتی، افزایش نیافت. مدت زمان بهبودی افتالموپلژی دیابتی در دو جنس، تفاوت قابل توجهی نداشت. نتیجه: این مطالعه نشان داد که اکثر بیماران مبتلا به افتالموپلژی دیابتی، بدون رتینوپاتی دیابتی و بعد از آن رتینوپاتی دیابتی غیر پرولیفراتیو شایعترین نوع درگیری شبکیه بود. با افزایش طول مدت ابتلا به دیابت، رتینوپاتی دیابتی با درجات بالاتر بیشتر مشاهده می شود. با توجه به نتایج فوق، باید تستهای اسکرین در جامعه جهت تشخیص سریع بیماران مبتلا به دیابت طراحی شود و معاینات لازم جهت بررسی عوارض دیابت شیرین، از جمله معاینه ته چشم بیماران بطور منظم انجام شود تا با شناسایی هر گونه اختلال ، اقدامات لازم از جمله کنترل دقیق سطح قند خون ناشتا، فوتوکواگولاسیون لیزری شبکیه، کنترل بیماریهای سیستمیک همراه جهت جلوگیری از پیشرفت و همچنین درمان بیماران انجام شود. واژگان کلیدی: دیابت ملیتوس وابسته به انسولین، دیابت ملیتوس غیر وابسته به انسولین، افتالموپلاژی، رتینوپاتی دیابتی غیر پرولیفراتیو، رتینوپاتی دیابتی پرولیفراتیو.