عنوان

بررسی میزان آنتی بادی کلامیدیاپنومونید در بیماران مبتلا به انفارکتوس خاد میوکارد در بیمارستان شهید بهشتی کاشان در سال ۱۳۸۳

IR

۹۱۷پ

فارسی

IR

بررسی میزان آنتی بادی کلامیدیاپنومونید در بیماران مبتلا به انفارکتوس خاد میوکارد در بیمارستان شهید بهشتی کاشان در سال ۱۳۸۳

[پایان‌نامه]

/لیلا حمصی

[بی جا]

دانشگاه علوم پزشکی کاشان

، ۱۳۸۳

۱۰۸ص.

چاپی

دکترای پزشکی

پزشکی

دانشگاه علوم پزشکی کاشان

سابقه وهدف: انفارکتوس میوکارد یکی از شایعترین مواردی است که در بیماران بستری در کشورهای غربی تشخیص داده می شود. میزان مرگ ومیر انفارکتوس میوکارد تقریبا ۳۰ درصد بوده. انفارکتوس میوکارد به علت کاهش ناگهانی جریان خون کرونری به دنبال انسداد ترومبوتیک یکی از شرایین کرونری که قبلا توسط آترواسکلروز باریک شده روی می دهد. چندین ریسک فاکتور مهم برای آترواسکلروز کشف شده اما خیلی از ریسکها بدون توصیه باقی مانده اند. اخیرا عوامل عفونت زا به عنوان ریسک فاکتور اضافه تری مطرح شده است. کلامید یا پنومونیه یک نوع جدید از کلامیدیاست که اتخاذ عفونت تنفسی میکند. در مطالعات سرولوژیک نیز کلامیدیا پنومونیه در ارتباط با بیماری احتقانی قلب و انفارکتوس میوکارد می باشد. هدف از این مطالعه بررسی میزان آنتی بادی این نوع کلامیدیا در بیمارانی است که دچار انفارکتوس حاد میوکارد شده اند. مواد وروشها: در این مطالعه که به روش توصیفی از نوع آینده نگر است ۵۰ بیمار مرد و زن مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد انتخاب شدند. از هر کدام از بیماران پس از ورود به مطالعه، اطلاعاتی از قبیل سن، جنس، شغل، سابقه مصرف سیگار، عفونت های تنفسی، فشار خون، نوع و محل انفارکتوس بدست آمد. سپس از هر گروه از بیماران همزمان با خونگیری جهت آنزیم های سرمی، ۵ سی سی خون اضافه تر گرفته شد و با کمک کیت ELISA سطح آنتی بادی کلامیدیا اندازه گیری شد که طبق این کیت ۰/۹ کوچکتر منفی ۰/۹-۱/۱ مبهم و ۱/۱ بزرگتر مثبت تلقی شد. پس از جمع آوری اطلاعات از طریق پرسشنامه ابتدا جداول فراوانی برای بیماران بنابر وضعیت آنتی بادی کلامید یا بر حسب تقسیم بندیهای مورد نظر تنظیم شد و بر اساس آن اطلاعات مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: در این مطالعه ۴۷ نفر ( ۹۴درصد) ار نظر آنتی بادی IgG کلامبیدیا مثبت بودند که ۱۵ نفر ( ۳۱/۹ درصد) زن و ۳۳ نفر ( ۶۸درصد) مرد بودند. بیشترین موارد در سن بالای ۶۰ سال قرار داشتند ( ۶۰درصد). از افراد آنتی بادی مثبت ۳۲ نفر ( ۶۸درصد) از نوع Wave Q و ۱۵ نفر ( ۳۱/۹درصد) از نوع Non Q Wave بودند. ۱۰۰ درصد افرادی که سابقه عفونت تنفسی داشنتد نیز از نظر آنتی بادی مثبت بودند. تمام افراد مورد مطالعه از آنتی بادی IgM کلامیدیا منفی بودند که نشان می دهد عفونت کلامیدیایی در این افراد اخیرا ایجاد نشده است. نتیجه گیری : نتایج این مطالعه تایید دیگری بر نقش کلامید یا پنومونیه به عنوان ریسک فاکتوری در پاتوفیزیولوژی انفارکتوس حاد میوکارد می باشد. از آنجایی که حجم گسترده ای از نمونه ها دارای آنتی بادی مثبت بودند، لزوم انجام یک بررسی اپیدمیولوژیک روی موارد بیشتر احساس می شود. همچنین به دلیل اینکه درمان آنتی بیوتیک شناخته شده ای در درمان کلامیدیا مانند داکسی سیلکین - آزیترومایسین وجود دارد پیشنهاد می شود تحقیقاتی که در زمینه انجام این درمان بعد از انفارکتوس حاد میوکارد و تعیین پروگنوز بیماری انجام گیرد.

انفارکتوس میوکارد - کاشان

کلامیدیای عامل ذات الریه - بررسی

آنتی بادی - بررسی

حمصی، لیلا

حمصی، لیلا، نویسنده

رایگان، فریبا، استاد راهنما

خلیفه سلطانی، احمد، استاد راهنما

ایران

پ۹۱۷،۱۳۸۳،۵۱

محل نگهداری: کتابخانه مرکزی

نمایه‌سازی قبلی

p

TF

1

a

Y