بررسی تاثیر shringkage بر خصوصیات لیگمانهای اسپانیال در خرگوش
[پایاننامه]
/زهرا نوابی
[بی جا]
دانشگاه علوم پزشکی کاشان
، ۱۳۸۳
۶۰ص.
چاپی
دکترای پزشکی
پزشکی
دانشگاه علوم پزشکی کاشان
طراحی مطالعه: این مطالعه از نوع تجربی بر روی مدل حیوان آزمایشگاهی خرگوش می باشد. Shrinkage فاسیای توراکولومبار خرگوش برای ارزیابی اثرات این عمل روی خصوصیات آن بافت انجام شد. مشاهدات: برای تعیین اینکه آیا Shrinkage کردن لیگامان ها با استفاده از کوتربای پولار افزایش مقاومت بافت می شود یا نه. زمینه و هدف: کمردرد و علائم مربوط به آن شایعترین علت عدم توانایی و دور ماندن از فعالیت در سنین زیر ۴۵ سال است. مهم ترین مکانیزم مطرح شده برای کمردرد تغییر در Stability یا ثبات ستون فقرات است. یکی از عوامل مهم در حفظ ثبات ستون فقرات لیگامان ها هستند. در اثر یک سری عوامل فیزیولوژیک مثل افزایش سن یا دستکاری های جراحی مثل عمل فیوژن دیسک ستون فقرات دچار کاهش ارتفاع یا به عبارتی Shrinkage می شود. در نتیجه لیگامان ها خم می شوند و نمی توانند عمل خود را در جهت ثبات Spine انجام دهند. Shrinkage کردن لیگامان ها احتمالا می تواند امتداد طولی صحیح را برای لیگامانها فراهم کرده و نقش آنها را در ثبات Spine تقویت کند. Shrinkage کردن لیگامانها در سایر بافت های بدن مثل زانو، شانه و دیسک بین مهره ای انجام شده و نتایج امیدوار کننده ای در مورد افزایش ثبات داشته است. این مطالعه برای اولین بار در لیگامان های اسپاین انجام شده است و اشاره بر افزایش ثبات بعد از Shrinkage دارد. مواد و روشها: مطالعه روی خرگوش های نژاد ALBIC با سنین بین ۱۲ تا ۲۰ ماه انجام شد. بدین صورت که فاسیای توراکولومبار ناحیه خارهای کمری دوم تا پنجم تحت بیهوشی عمومی Expose شد. فاسیا در طرف راست در ابعاد ۲*۵cm با استفاده از دستگاه کوتربای پولار Shrinkage شد طرف چپ هم بدون هیچ مداخله ای به عنوان گروه شاهد انتخاب شد، سپس محل عمل بسته شد. در فواصل زمانی مختلف بعد از عمل ( ۸تا ۳۱روز) خرگوش ها کشته و نمونه های بافتی از طرف Shrinkage شده و شاهد خارج شده و در محل مربوطه در دستگاه فیزیوگراف قرار گرفته و در حالت های مختلف قبل از کشش، بعد از کشش و حین کشش توسط دستگاه به لیگانان بار وارد شد و میزان تحمل بار در حالت مختلف به صورت منحنی هایی از دستگاه خارج شد. یافته ها: شاخص های آماری مربوط به تحمل بار لیگامان اسپاینال در دو گروه شاهد . مورد اندازه گیری و یافته های حاصل با استفاده از آزمون های T زوجی، T مستقل و T کومولوگوروف اسمیروتوف مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. میزان تحمل بار قبل از کشش، حین کشش و بعد از کشش بین گروه شاهد و مورد تفاوت معنی داری نداشت.(P>۰.۰۵) ولی مقایسه میزان تحمل بار بعد از کشش نسبت به قبل از کشش در گروه مورد افزایش معنی داری از نظر آماری نداشت.(P<۰.۰۰۵) در حالی که در گروه شاهد چنین نبود که نشانگر افزایش مقاومت بافت در طرف Shrinkage شده بود. نتیجه گیری وبحث: مقاومت لیگامان های اسپاینال تحت کشش در موارد shrinkage شده به طور چشم گیری افزایش می یابد. از آنجائیکه لیگامان ها نقش مهمی در ثبات ستون فقرات دارند و همان طور که گفته شد با افزایش سن و کاهش ارتفاع ستون فقرات لیگامان ها دچار Buckling یا خم شدن می شوند. با Shrinkage کردن می توان امتداد طولی صحیح را به آنها برگرداند و نقش آنها را در ثبات اسپاین تقویت کرد. ما امیدواریم با مطالعات بیشتر بتوان از این روش به عنوان یک روش کمکی در کلینیک در جراحی های دیسک یا حتی یک روش درمانی در موارد شلی لیگامانی استفاده کرد اما از آنجا که این مطالعه برای اولین بار انجام شده نیاز به مطالعات بیشتر و دقیق تر برای اثبات تاثیر Shrinkage می باشد. واژگان کلیدی: کمردرد، ثبات، Shrinkage، لیگامان اسپاینال.