مقایسه سه روش پره اکسیژناسیون در بیمارانی که تحت القای بیهوشی عمومی قرار میگیرند
[پایاننامه]
[بی جا]
دانشگاه علوم پزشکی کاشان
، ۱۳۸۲
۳۷ص.
چاپی
دکترای حرفهای
پزشکی
دانشگاه علوم پزشکی کاشان
پرهاکسیژناسیون با اکسیژن ۱۰۰ درصد قبل از القای سریع بیهوشی یک روش استاندارد شده می باشد. پره اکسیژناسیون وابسته به تنفس خودبخودی در اکسیژن ۱۰۰ درصد است که منجر به دنیتروژنه شدن ظرفیت حیاتی باقی مانده شده و اکسیژن ذخیره شده در FRC را افزایش داده و منجر به تاخیر در ایجاد هیپوکسی و دساچوریشن خون شریانی طی دوره آپنه بواسطه القای بیهوشی و شل شدن عضلات خواهد شد. سه روش پرهاکسیژناسیون مورد بررسی عبارتند از: تنفس در اکسیژن ۱۰۰درصد به مدت ۳دقیقه و ۴نفس عمیق طی ۳۰ ثانیه در اکسیژن ۱۰۰درصد و ۸ نفس عمیق طی ۶۰ ثانیه در در اکسیژن ۱۰۰درصدبوده که در دو جریان اکسیژن ۵ و ۱۰ لیتر مقایسه می شوند. این تحقیق در بیمارستانهای متینی و نقوی کاشان به روی بیمارانی که تحت القای بیهوشی عمومی تحت عمل جراحی قرار گرفته اند و جزء کلاس ASA کلاس I بوده و سابقه بیماری قلبی عروقی و ریوی و مصرف دخانیات ندارند انجام شده است. بر اساس مطالعه انجام شده، بیماران در ۶ گروه از لحاظ سن و جنس و قد و وزن تفاوت معنی داری نداشتند و زمان دساچوریشن بین دو گروه TVB با جریان اکسیژن ۵ و ۱۰لیتر به ترتیب:۵۸-+۲۸۱ (mean+-SD) ثانیه و ۷۶-+۲۹۳ (mean+-SD) ثانیه می باشد که تفاوت بدست امده معنی دار نمی باشد.( ( p=۰.۵۶متوسط زمان دساچوریشن بین دو گروه:۴DB/۳۰sec/۵,۱۰lit به صورت: ۸۲-+۲۰۳/۲۵ و ۵۴-+۱۵۵ ثانیه (mean+-SD) بدست آمد که این تفاوت معنی دار است. (p=۰.۰۳۴) متوسط زمان دساچوریشن بین دو گروه:۸DB/۶۰sec/۵,۱۰lit به صورت: ۸۵-+۳۸۵ و۷۵-+۱۳۳ ثانیه (mean+-SD)است که تفاوت بدست آمده معنی دار است. (p=۰.۰۰۷) و اما نتیجه کلی این تحقیق به این صورت است که زمان دساچوریشن در گروه:TVB/۵LIT,۱۰litبه طور معنی داری از گروه ۴DB/۳۰sec/۵,۱۰lit طولانی تر و از گروه ۸DB/۶۰sec/۵,۱۰lit کوتاهتر است