بررسی تغییرات شاخص های اسپیرومتری قبل و بعد از درمان در بیماران مبتلا به آسم حاد از آذرماه ۱۳۷۶ لغایت آذرماه ۱۳۷۷
[پایاننامه]
/حمیدرضا صنایع
[بی جا]
دانشگاه علوم پزشکی کاشان - دانشکده پزشکی
، ۱۳۷۸
۷۳ص.
چاپی
دکترای پزشکی
دانشگاه علوم پزشکی کاشان - دانشکده پزشکی
آسم بیماری شایع مجاری هوایی است که با افزایش واکنش دهی نای و نلیژه ها به انواع گوناگونی از محرک ها همراه است .آسم نوعی بیماری دورهای است و علائم بیماری در طی دوره های خاصی تشدید می شود.در این بیماری ،سنجش جریان هوا در تشخیص و ارزیابی آن نقش به سزایی دارد و در این میان ،بهترین تست جهت ارزیابی شدت حملات آسم ،FEV۱ می باشدکه نشانه سنجش جریان هوا در حجم های بالا و متوسط ریه است.ب توجه به اهمیت و شیوع بیماری آسم و با توجه به این که اصولا" بیمارانی که در ابتدا به درمان جواب ندهند و جریان هوای بازدمی آنها بهبود نیاید سیر شدیدتری داشته و نیاز به بستری شدن در آنها بیشتر است و همچنین نظر به اهمیت سنچش جریان هوا به وسیله اسپیرومتری در تشخیص و ارزیابی این بیماری این پژوهش به منظور بررسی تغییرات شاخص های اسپیرومتری در بیماران مبتلا به آسم حاد قبل و بعد از درمان انجام گرفت.این پژوهش به صورت تجربی بر روی تمام بیمارانی که طبق معیارهای انجمن قفسه صدری آمریکا تشخیص آسم حاد در آنها مسجل شده بود و از تمام جوانب همکاری لازم را داشتند صورت گرفت. از بیماران مبتلا به حمله حاد آسم در ابتدای امر اسپیرومتری بعمل آمد.سپس تمامی بیماران به مدت یک هفته تحت درمان با داروهایی چون پردنیزون به میزان mg۴۰ منقسم ،اسپری سالبوتامول دوپف هر ۴ ساعت و جهت جلوگیری از عود حملات کپسول intalهر ۸ ساعت که بوسیله دستگاه Spinhater مورد مصرف واقع می شود قرار گرفتند.بیماران با شرح حال آمفیزم ،برونشیت و سایر بیمارهیا حاد و مزمن ریه،بیماریهای قلبی عروقی ،کبدی کلیوی ومتابولیکی و عصبی و همچنین بیماران کمتر از ۱۱ سال سن ،از مطالعه خارج شدند.یک هفته بعد از دزمان اسپیرومتری مجدد انجام شد و تغییرات شاخص های اسپیرومتری همچون FEV۱،FVC،درصد۲۵.۷۵،FEF،PEFR و FEV۱/FVC محاسبه گرید. نتایج : از مجموع۱۰۰بیمار مورد مطالعه ،۵۱بیمار مرد و ۴۹بیمار زن بودند.میانگین سنی در مردان ۱۷/۸۱ مثبت منفی ۳۸/۴۳ و میانگین سنی در زنان ۱۶/۷۸مثبت منفی ۴۲/۴۵ بودمیانگین FEV قبل از درمان،Pred درصد۱۱/۵مثبت منفی ۴۵/۷۰و میانگینFEV۱ بعد از درمان،Pred درصد۱۴/۶۱مثبت منفی ۷۶/۰۱بود.میانگیبن FVC قبل از درمان ،Pred درصد۱۳/۵۵ مثبت منفی ۵۳/۹۸ و میانگین FVC بعد از درمان ،Pred درصد ۱۴/۱ مثبت منفی ۸۱/۴۸ بود.میانگین درصدFEf ۲۵-۷۵ قبل از دزمان ،Pred درصد ۲۵/۳۶ مثبت منفی ۳۵/۴۵ و میانگین درصدFEF ۲۵-۷۵ بعد از درمان ،Predدرصد۲۳/۱۶ مثبت منفی ۶۳/۸۱ بود.میانگین PEFR قبل از درمان ،Pred درصد ۱۳/۳۶ مثبت منفی ۴۱۸۵ ومیانگین PEFR بعداز درمان ،Pred درصد ۱۸/۴ مثبت منفی ۶۶/۴۹ بود.میانگین FEV۱/FVC بعد از درمان ،Predدرصد۸/۶۲ مثبت منفی ۷۸/۵۶ بود.میانگین درصد تغییر FEV۱،۷۴/۲۴بود.میانگین درصد تغییرFVC،۵۵/۴۲ بود.میانگین درصد تغییردرصدFEF۲۵-۷۵،۹۳/۳۳ بود.میانگین ماکسیمم درصد بهبودی FEV۱،۵۶/۰۱ بود.میانگین ماکسیمم درصد بهبودی VC،۵۹/۴۳ بود.میانگین ماکسیمم درصد بهبودی درصدFEF۲۵-۷۵،۴۸/۰۷ بود.با توجه به نتایج فوق ،درصدFEF۲۵-۷۵ بیشترین در صد تغییر و FVC بیشترین ماکسیمم در صد بهبودی را به خود اختصاص داده اندو همچنین FEV۱ در مقایسه با دیگر شاخص های اسپیرومتری ،بیشترین اختلاف را نسبت به قیل از درمان داشته است. همچنین با توجه به آزمون (P<۰/۰۰۱)Paired Samples t-test اختلاف بین مقادیر قبل و بع از درمان تماس شاخص های اسپیرومتری مورد مطالعه معنی داری و قابل توجه می باشد