عنوان

مقایسه تاثیر دو داروی متوکلوپرامید و آتروپین بر روی استفراغ بعد از کورتاژ رحمی

IR

۲۶۰ط

فارسی

IR

مقایسه تاثیر دو داروی متوکلوپرامید و آتروپین بر روی استفراغ بعد از کورتاژ رحمی

[طرح تحقیقاتی]

/ محمدرضا رفیعی، زهره طبسی، زهرا عزتی و غلامعباس موسوی

؛ معاونت پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی

کاشان

: معاونت پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی

، ۱۳۸۳.

۳۶ص.

:، جدول، نمودار

فارسی

چاپی

سابقه : داروهای متعددی برای جلوگیری و درمان تهوع و استفراغ بعد از اعمال جراحی در دسترس هستند. علی رغم موثر بودن این داروها هیچ یک از داروها به عنوان داروی موثر به تنهایی شناخته نشده است و بسیاری از این داروها با عوارض جانبی از جمله واکنشهای اکستراپیرامیدال و خواب آلودگی همراه هستند در مطالعه ای که در سال ۲۰۰۰ میلادی انجام شد گرانیسترون بسیار موثرتر از دروپریدول و متوکلوپرامید برای درمان تهوع و استفراغ بعد از اعمال جراحی دانسته شد. همچنین در تحقیق دیگری که در سال ۲۰۰۱ میلادی انجام شد مشخص شد که متوکلرامید با دوز mg ۱۰ هر ۸ ساعت در این مطالعه هیچ برتری نسبت به پلاسبو ندارد. در مطالعه ای دیگر در سال ۲۰۰۰ میلادی مشخص شد که انداسترون بهترین گزینه برای پروفیلاکسی ضد تهوع و استفراغ بعد از جراحی های بزرگ ژنیکولوژی است. هدف: هدف از انجام این مطالعه که به صورت RCT دو سوکور انجام می شود کلیه زنان ۲۰-۴۰ سال ASAI,II که دارای شرایط ورود به مطالعه هستند و از لحاظ عوامل آنترپومتریک سن و وزن تفاوت معنی داری از نظر آماری نداشته باشند و کاندید عمل جراحی کورتاژ رحمی شده اند و در ریکاوری اتاق عمل دچار تهوع واستفراغ بعد از کورتاژ می شوند از طریق تخصیص تصادفی به دو گروه دریافت کننده آتروپین و گروه دریافت کننده متوکلوپرامید جهت درمان تهوع و استفراغ بعد از کورتاژ رحمی تقسیم می شوند . کلیه بیماران به روش بیهوشی عمومی و با یک روش مشابه با دریافت cc/kg ۵ مایع پره لود رینگر و سپس تزریق یک سی سی داروی مخدر آلفتتانیل بصورت IV و بعد از تزریق ۵mg/kg داروی تیونپتال سدیم و دریافت mg/kg ۰/۵ سوکسینل کولین IV و تهویه کنتروله با ماسک و bag تحت بیهوشی عمومی قرار می گیرند. در ریکاوری نیز در حالیکه کلیه بیماران از طریق پالس اکسی متر تحت مانیتورینگ قرار می گیدند ، بعد از رخداد تهوع و استفراغ ، کلیه موارد از طریق تخصیص تصادفی به دو گروه دریافت کننده آتروپین بصورت single dose mg ۲۵/IV و گروه دریافت کننده متوکلپرامید ug/kg ۱۵۰ IV تقسیم می شوند م میزان پاسخ دهی آنها به هر یک از داروهای مورد نظر بررسی و ثبت می شود و سپس از طریق نرم افزار آماری spss تحت تجزیه و تحلیل آماری قرار می گیرند. نتایج: با توجه به نتایج تحقیق دو گروه از نظر توزیع فراوانی سنی و وزنی تفاوت معنی داری نداشتند. (P=۰.۶۱۷۸۳),(P=۰.۹۰۱۰۸) ( در تائید تصادفی بودن تخصیص گروهها) . همچنین در گروه دارویی اتروپین میزان پاسخ دهی تهوع و استفراغ بعد از کورتاژ بطور قابل توجهی دارای تفاوت معنی داری در مقایسه با گروه دارویی متوکلوپرامید است.(P<۰.۰۰۰۱) . از نظر فاکتورهای توصیفی : الف: باید گفت که در هر گروه دارویی اکثریت افراد شرکت کننده درآزمون بطور قابل توجهی دارای ملیت ایرانی می باشند و (۸۸/۵۷ درصد) ایرانی در برابر (۱۱/۴۲ درصد) غیر ایرانی . ب: شایعترین سن حاملگی افراد شرکت کننده در تحقیق در دو گروه دارویی ۱۱-۱۵ هفته می باشد و کمترین شیوع ، را کورتاژ در سن حاملگی ۲۶-۳۰ هفته تشکیل می دهد. ج: افراد شرکت کننده در تحقیق در ۵ درصد موارد سابقه سقط خودخود و در ۱۰ درصد موارد سابقه سقط منجر به کورتاژ و در ۸۵ درصد موارد بدون سابقه سقط بوده اند که‌این نسبت در دو گروه دارویی یکسان می باشد. نتیجه گیری نهایی : بر اساس نتایج این تحقیق ما می توانیم در درمان تهوع و استفراغ ناشی از کورتاژ به جای استفاده از داروی رایج متوکلوپرامید و در نتیجه تحمیل عوارض دارویی مترتب بر آن بر بیماران مثل : نوتروپنی ، لوکوپنی ، آگرانولوسیتوز، آلرژی و متهموگلوبینمی . با توجه به مکانیسم ایجاد چنین تهوع و استفراغهایی در این بیماران (تحریک عصب پاراسمپاتیک) ، از داروی آتروپین بصورت mg single does ۰/۲۵IV استفاده کنیم

آبستنی - کاشان

کورتاژ - عوارض

استفراغ - درمان

متوکلوپرامید - اثرات

آتروپین - اثرات

رفیعی، محمدرضا، مجری اول

رفیعی، محمدرضا، مجری اول

طبسی، زهره، مجری دوم

عزتی، زهرا، مجری سوم

موسوی، غلامعباس، مجری چهارم

ایران

ط۲۶۰،۱۳۸۴،۲۹

محل نگهداری: کتابخانه مرکزی

فهرستنویسی قبلی

p

XF

1

a

Y