عنوان
پدید آورنده
موضوع
رده
کتابخانه
محل استقرار
۳۴۵۲پ
فارسی
فارسی
اثر کرم موضعی حاوی گیاه مامیران و بذرالبنج به همراه بره موم بر روی زخم پای دیابتی
[پایان نامه]
علی حکیم زاده
دانشگاه علوم پزشکی کاشان
۱۴۰۳
۶۲ص. : + ا لوح فشرده
دکترای عمومی
پزشکی
مقدمه: زخم پای دیابتی یکی از عوارض ناتوان کننده دیابت و شایعترین علت قطع عضو در دنیا به شمار می رود. به علت مقاومت آنتی بیوتیکی و عدم پاسخ به درمان در بسیاری از موارد، درمان های موضعی متعددی، برای تسریع در بهبود زخم پای دیابت پیشنهاد شده اند. کرم ترکیبی با استفاده از بره موم و گیاه های بذرالبنج و مامیران به علت دارا بودن خواص ضد التهابی و ترمیم کننده ی بافتی در این مطالعه، برای درمان زخم پای دیابتی مورد بررسی قرار گرفته است.روش اجرا: این مطالعه ی کارازمایی بالینی تصادفی برچسب باز، در سال 1401 در بیمارستان شهید بهشتی کاشان و بیمارستان الزهرای اصفهان بر روی بیماران مبتلا به زخم پای دیابتی انجام گرفت. پس از انتخاب نمونه بر اساس معیارهای ورود و اخذ رضایت نامه جهت شرکت در مطالعه، نمونه ها با روش terminated block randomization به دو گروه تقسیم شدند. گروه مداخله علاوه بر درمان روتین، کرم ساختگی را به مدت 28 روز دریافت کرد و گروه پلاسبو، تنها درمان روتین را دریافت کرد. اطلاعات به دست آمده در چک لیست محقق ساخته، ثبت شد و در پایان، مورد ارزیابی آماری قرار گرفت و با نرم افزار SPSS ورژن 26 تجزیه و تحلیل انجام شد.یافته ها: در این مطالعه 82 نفر، شامل 40 نفر (48.8%)، در گروه مداخله و 42 نفر (51.2%) در گروه پلاسبو، 25 مرد (62.5%) در گروه مداخله و 29 مرد (69.0%) در پلاسبو حضور داشتند. میانگین سنی بیماران در گروه مداخله 10.36±56.52 سال و گروه پلاسبو، 11.62±58.47 سال بوده است. بین یافته های دموگرافیک در دو گروه، اختلاف معنی داری وجود نداشت (P>0.05). شایعترین محل برای زخم های دیابتی در بیماران، به ترتیب، انگشتان پا، به میزان 14 مورد (35%) در گروه مداخله و 15 مورد (35.7%) در گروه پلاسبو بوده است. پس از آن، زخم در محل انگشتان (30% در گروه مداخله و 28.6% در گروه پلاسبو)، بیشترین فراوانی را در بین بیماران دو گروه داشته است (P=0.77). از لحاظ گرید زخم پای دیابتی، زخم های گرید 3 بیشترین فراوانی را داشت. به طوری که، در گروه مداخله، 20 نفر (50%) و در گروه پلاسبو، 21 نفر (50%) دارای زخم گرید 3 بودند (P=0.750). در مقایسه ی HbA1c، گروه مداخله، دارای HbA1c، 5.8±30.9 و گروه پلاسبو دارای HbA1c 5.5±29.8 میلی مول بر لیتر بود (P=0.730). گروه مداخله، دارای FBS 36.3±169.8 و گروه پلاسبو دارای FBS 45.5±172.6میلی گرم بر دسی لیتر بوده است (P=0.31). در بیماران گروه مداخله 24.6±32.7 روز از زمان ابتلا به زخم پای دیابتی گذشته بود و در بیماران گروه پلاسبو 20.9±35.2 روز از زمان ابتلای به آن گذشته بود (P=0.268). مساحت اولیه ی ضایعات در گروه مداخله و پلاسبو به ترتیب373.0± 442.4 و 284.3±438.9 میلی متر مربع بود. بر اساس یافته های بدست آمده، مساحت ضایعات در هر دو گروه، در طول برنامه درمانی 28 روزه در هر دو گروه بیماران کاهش یافت (p<0.001). با این حال میانگین سایز زخم های اندازه گیری شده، با یکدیگر تفاوت معنی داری نداشت (F=2.60, P=0.11). در بررسی سرعت بهبود زخم ها، فاصله زمانی تا بهبودی، در گروه مصرف کننده ی داروی مداخله (سرعت بهبودی)، تفاوتی با گروه دارونما نداشت (F=1170.0, P=0.61).نتیجه گیری: بر اساس یافته های بدست آمده از این مطالعه، ترکیب دارویی ساختگی، مورد استفاده که شامل بره موم، مامیران و بذرالبنج بود، سبب کاهش معنی دار سایز زخم ها و بهبود معنی دار سرعت زخم های دیابتی، در گروه مداخله نسبت به گروه پلاسبو نشد. استفاده از سایر ترکیبات گیاهی یا طبیعی برای یافتن داروی موضعی موثر بر درمان زخم پای دیابتی توصیه می شود.کلمات کلیدی: زخم پای دیابتی، کرم موضعی، بره موم، بذرالبنج، مامیران
گیاهان شفابخش
Plants, Medicinal
پای دیابتی
Diabetic Foot
a02
a02
a04
a04
زخم
کرم موضعی
بره موم
بذرالبنج
مامیران
حکیم زاده، علی
نجفی، احمد، استاد راهنما
بنفشه، حمیدرضا، استاد مشاور
ایران
دانشگاه علوم پرشکی کاشان
20240922
پ۳۴۵۲، ۵۱، ۱۴۰۳
p
TF
92029
a
Y
