بررسی اثر نانوکورکومین بر سوختگی پوست بیماران ناشی از رادیوتراپی سرطان پستان
[پایاننامه]
/تامارا طلاکش
[بی جا]
: پیراپزشکی
، ۱۴۰۰
۶۰ص.
همراه با پرسشنامه
چاپی - لوح فشرده
کارشناسی ارشد
فیزیک پزشکی
علوم پزشکی کاشان
هدف :علیرغم پیشرفتهای فناوری پزشکی، درماتیت ناشی از پرتو در ۹۵ درصد بیماران سرطانی که پرتودرمانی دریافت میکنند، رخ میدهد .در حال حاضر، هیچ درمان استاندارد و موثری برای پیشگیری یا کنترل درماتیت پرتویی وجود ندارد .هدف از این مطالعه تعیین اثربخشی نانو کورکومین در کاهش واکنشهای پوستی ناشی از پرتو (RISR) در بیماران مبتلا به سرطان پستان بود .روش پژوهش :یک کارآزمایی بالینی تصادفی، سه سوکور و کنترل شده با دارونما بر روی ۴۲ بیمار مبتلا به سرطان پستان انجام شد .بیماران به طور تصادفی به دو گروه رادیوتراپی به همراه دارونما) گروه شاهد (و رادیوتراپی به همراه ۸۰ میلی گرم در روز کپسول نانو کورکومین) گروه درمان (تا دو هفته پس از پایان درمان اختصاص داده شدند .سپس،) RISR براساس مقیاس گروه انکولوژی رادیوتراپی ( (RTOG) در اولین جلسه درمان و بطور هفتگی ارزیابی شد .در نهایت، نتایج با استفاده از آزمون تی و کای دو پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند .یافته ها : بر اساس مقیاسRTOG ،۰ ، ۲۸/۱۴ و ۷۱/۸۵ از بیماران در گروه کنترل به ترتیب درجه ۰ ، ۱ و RISR ۲ را نشان دادند .در گروه درمان مشاهده شد که بترتیب ۵۲/۹ ، ۶۱/۴۷ و ۸۵/۴۲ از بیماران دارای RISR درجه ۰ ، ۱ و ۲ بودند .در مقایسه با گروه کنترل، مشخص شد که مصرف همزمان مکمل نانو کورکومین باعث کاهش قابل توجه شدت RISR در هفته های اول تا ششم نشد(۰۵/۰> P) ، با این حال، تفاوت معنی داری در هفته هفتم وجود داشت .(= ( ۰۱/ ۰ P نتیجه گیری :تجویز نانو کورکومین توانست عوارض پوستی ناشی از پرتو را در بیماران مبتلا به سرطان پستان کاهش دهد، اما این اثر معنی دار نبود .واژههای کلیدی :سرطان سینه؛ رادیوتراپی؛ واکنش پوستی ناشی از پرتو؛ نانو کورکومین؛ کارآزمایی بالینی