عنوان
پدید آورنده
موضوع
رده
کتابخانه
محل استقرار
IR
۲۲۳۵پ
فارسی
IR
اثر تجویز حاد و مزمن کافئین بر آستانه تشنج ناشی از پنتیلن تترازول در موش سوری :نقش گیرنده‌های آدنوزین و نیتریک اکساید
[پایان‌نامه]
/زهرا اسماعیلی
[بی جا]
: پزشکی
، ۱۳۹۷
۱۲۷ص.
چاپی - لوح فشرده
کارشناسی ارشد
فیزیولوژی
علوم پزشکی کاشان
زمینه و هدف :اثر کافئین بر تشنج در مدل‌های حیوانی صرع متناقض می‌صصصباشد .کافئین آنتاگونیست غیراختصاصی گیرنده‌هایA۱ و A۲A آدنوزین است .از طرفی مسیر نیتریک اکساید- گوانیلاز سیکلاز محلول- آدنوزین منوصصصص فسفات حلقویcGMP) - sGC- (NOتا حدی در اثرات مرکزی کافئین دخیل است .بنابراین، ما اثر مواجهه حاد و مزمن کافئین را بر آستانه تشنج ناشی از پنتیلن تترازول با تمرکز برگیرنده‌هایA۱ و A۲A آدنوزین و مسیرcGMP -sGC- NOبررسی کردیم .مواد و روش‌ها :در این مطالعه تعداد ۲۳۷ راس موش‌های سوری نژاد) NMRI وزن۲۵ -۳۰گرم (به ۳۳ گروه۷) - (۹تایی تقسیم شدند .ابتدا کافئین با غلظت‌های۵ ،۵۰ ، ۱۰۰ و ۱۵۰میلی‌گرم بر کیلوگرم ۳۰ دقیقه قبل از انفوزیون PTZ تجویز شد .در گروه‌صهای پیش‌درمان،CPT (۱- ۸، ۲ و ۵ میلی‌گرم بر کیلوگرم[ (آنتاگونیست اختصاصی گیرنده A۱ آدنوزین]،۴۴۲۴۱۶ (۵-SCH، ۱۰ و ۱۵ میلی‌گرم بر کیلوگرم[ (آنتاگونیست اختصاصی گیرنده A۲A آدنوزین]، ترکیب بهترین دوزCPT - ۸و۴۴۲۴۱۶- SCH، متیلن بلو (۵/۰ و ۱ میلی‌گرم بر کیلوگرم[ (مهارکننده غیراختصاصی آنزیم گوانیلات سیکلاز سیتوزولی ]و سیلدنافیل (۵ و ۱۰میلی‌گرم بر کیلوگرم[ (مهارکننده اختصاصی [PDE۵۳۰ دقیقه قبل از بهترین دوز کافئین تجویز شدند .درگروه‌صهای مزمن، کافئین در غلظت‌های ۱۰۰ و ۳۰۰ میلی‌گرم در لیتر در آب آشامیدنی به مدت ۹۰ روز از راه دهانی تجویز شد .آستانه تشنج ناشی از انفوزیون داخل وریدی PTZ در تمام گروه‌ها متعاقب تجویز حاد یا مزمن کافئین اندازه‌گیری شد .اندازه‌گیری متابولیت‌صهای نیتریک اکساید در بافت مغز گروهای مختلف آزمایش با روش گریس انجام گرفت .یافته‌ها :تجویز حاد دوزهای ۵ و ۵۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم کافئین آستانه تشنج را به صورت معنی‌داری کاهش داد (>(۰۱/۰P در حالی که دوزهای ۱۰۰ و ۱۵۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم کافئین تغییری در آستانه تشنج ایجاد نکرد .پیش‌درمان باCPT - ۸قبل از دوز۱۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم کافئین تغییری در آستانه تشنج ایجاد نکرد .از طرفی پیش‌درمان با۴۴۲۴۱۶- SCH، ترکیب بهترین دوز آنتاگونیست‌صها، متیلن بلو و سیلدنافیل آستانه تشنج را به طور معنی‌داری کاهش داد .(>(۰۰۱/۰P متابولیت‌صهای نیتریک اکساید در گروه‌های تجویز حاد با کافئین در غلظت‌های ۱۰۰ و ۱۵۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم کافئین، گروه‌های پیش‌درمانCPT (۲ - ۸میلی‌گرم بر کیلوگرم (و۴۴۲۴۱۶(۱۵ - SCHمیلی‌گرم بر کیلوگرم (قبل از کافئین ۱۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم کاهش یافت، در حالی که پیش‌درمان با ترکیب بهترین دوز آنتاگونیست ها، متیلن بلو و سیلدنافیل قبل از دوز ۱۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم کافئین تغییری در سطح متابولیت‌صصصصصصهای نیتریک اکساید ایجاد نکرد .همچنین آستانه تشنج در گروه‌صهای مزمن دریافت کننده کافئین با غلظت ۱۰۰ و ۳۰۰ میلی‌صگرم در لیتر تغییر معنی داری نداشت، در حالی که بصورت معنی‌صداری سبب کاهش متابولیت های نیتریک اکساید شد .(>(۰۵/۰P نتیجه گیری :نتایج این مطالعه نشان داد که کافئین در دوزهای پایین (۵ و ۵۰ میلی‌صگرم بر کیلوگرم (اثر تشنج زایی داشته اما در دوزهایی بسیار کمتر از دوزهایی که به صورت بالقوه تشنج زا هستند (۱۰۰ و ۱۵۰ میلی‌صگرم بر کیلوگرم (تاثیری در بروز تشنج ندارد .بنابراین این احتمال وجود دارد که اثر ضد تشنجی کافئین در غلظت‌صهای بالا احتمالا بواسطه اثر آنتاگونیستی آن بر گیرنده تحریکیA۲A و یا تداخل در مسیرcGMP -sGC- NOباشد .واژگان کلیدی :تشنج، کافئین، نیتریک اکساید، گیرنده‌صهای آدنوزینی، پنتیلن تترازول
کافئین
تشنج ها
موش ها
آدنوزین
پنتیلن تترازول
اکسید نیتریک
گیرنده های پورینرژیک پ ۱
اسماعیلی، زهرا
حیدری، اژدر، استاد راهنما
ایران
پ۲۲۳۵،۱۶۰،۱۳۹۷
نمایه‌سازی قبلی
pc
TF
1
a
Y
