مقایسه اثر تقویتی ریسپریدون و آریپیپرازول در اختلال وسواس - اجبار مقاوم به درمان
[پایاننامه]
/محبوبه برنا
[بی جا]
: پزشکی
، ۱۳۹۳
۶۲ ص.
چاپی - لوح فشرده
دکترای تخصصی
روانپزشکی
علوم پزشکی کاشان
زمینه و هدف : اختلال وسواس- اجبار چهارمین اختلال شایع روانپزشکی است .در حدود۴۰ - ۶۰از بیماران به درمان استاندارد این اختلال پاسخ رضایت بخش نمیدهند .یکی از روشهای تقویت درمان اضافه نمودن داروهای آنتی سایکوتیک به درمان استاندارد است .در این مطالعه تاثیر آریپیپرازول در درمان این اختلال با ریسپریدون مقایسه شده است .مواد و روش ها در این کارآزمایی بالینی دوسو کور تعداد ۱۰۰ بیمار مبتلا به اختلال وسواس- اجبار که طبق کرایتریایTR -IV- DSVمقاوم به درمان شناخته شده اند مورد بررسی قرار گرفته اند .یک گروه از بیماران با آریپیپرازول با میانگین دوز ۵ میلی گرم در روز و گروه دیگر با ریسپریدون با میانگین دوز ۵/۱ میلی گرم در روز به مدت ۱۲ هفته درمان شدند .شدت ابتلا به اختلال با شاخص یل- براون مورد سنجش قرار گرفت . یافته ها : میانگین نمرهی یل- براون پیش از شروع درمان در گروه ریسپریدون۱۷/۴ مثبت منفی ۲۶/۲۵و در گروه آریپیپرازول۴۶/۴ مثبت منفی ۰۲/۲۵بود .(۷۹/۰=p) این نمرات پس از اتمام درمان به ترتیب۴۵/۴ مثبت منفی ۰/۲۰و۴۱/۴مثبت منفی ۲۴/۱۶بود که اختلاف معنی دار دارد .(۰۰۱/۰>p) نتیجه گیری : در این مطالعه مشخص شد که آریپیپرازول و ریسپریدون در درمان اختلال وسواس- اجبار مقاوم به درمان موثرند .هم چنین مشخص شد که آریپیپرازول قدرت بیشتری در این زمینه دارد . کلمات کلیدی اختلال وسواس- اجبار، مقاوم به درمان، ریسپریدون، آریپیپرازول، یل- براون