بررسی اثر تیامین بر تشنج ناشی از پنتیلن تترازول در موش سوری
[پایاننامه]
/مرضیه عالی نژاد
[بی جا]
: پزشکی
، ۱۳۹۳
۸۰ ص.
چاپی - لوح فشرده
دکترای حرفه ای
پزشکی
علوم پزشکی کاشان
زمینه : مطالعات اندکی در خصوص رابطه ی ویتامین B۱ و تشنج وجود دارد .در این مطالعه به بررسی اثر تیامین بر تشنج القا شده به واسطه ی پنتیلن تترازول در موش سوری پرداخته ایم . مواد و روش ها : در این مطالعهی مداخله ای تعداد ۹۰ راس موش سوری نر در ۱۰ گروه مورد بررسی قرار گرفتند :دو گروه کنترل به صورت حاد و مزمن سالین دریافت نمودند، سه گروه داروی تیامین ۵۰ ،۱۰۰ و ۲۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم را بصورت حاد نیم ساعت قبل از انفوزیون پنتیلن تترازول، سه گروه داروی تیامین را با دوزهای مشابه به صورت مزمن دو هفته قبل از القا تشنج و دو گروه داروی تیامین را با دوز ۱۰۰میلی گرم بر کیلوگرم به صورت حاد و مزمن همراه با داروی دیازپام با دوز ۰.۱ میلی گرم بر کیلوگرم دریافت نمودند .در تمام گروه ها، داروهای مورد استفاده بصورت داخل صفاقی تزریق شد .سپس با تزریق وریدی پنتیلن تترازول تشنج القا و دوز آستانهی تشنج محاسبه گردید . یافته ها : میانگین دوز آستانه تشنجات در گروه کنترل با میانگین دوز آستانه تشنج گروه های دریافت کننده ی حاد تیامین اختلاف معنیداری نداشت .میانگین دوز آستانه تشنجات در گروه های مزمن تیامین mg\Kg۵۰ و mg\Kg۱۰۰ با گروه کنترل تفاوت معنی داری نداشت اما در گروه دریافت کنندهی مزمن تیامین mg\Kg۲۰۰ نسبت به گروه کنترل به شکل معنیداری بیشتر بود .(۰.۰۰۱>p) میانگین دوز آستانه تشنجات در گروه دریافت کنندهی دوز ترکیبی دیازپام mg\Kg۰.۱ و تیامین mg\Kg۱۰۰ نسبت به دوز آستانه ی گروه کنترل به شکل معنیداری بیشتر بود ..(۰.۰۱>p) نتیجه گیری : تجویز مزمن دوز ۲۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم تیامین موجب افزایش معنیدار آستانهی تشنجات ناشی از پنتیلن تترازول میشود .هم چنین تجویز هم زمان دو دوز غیر موثر تیامین و دیازپام موجب افزایش معنیدار آستانهی تشنج شد . کلمات کلیدی: تیامین، تشنج، پنتیلن تترازول