ارزیابی تاخیر داخل بیمارستانی درمان ترومبولیتیکی با SK در بیماران با STEMI بستری در بیمارستان شهید بهشتی کاشان از فروردین ماه ۸۶ تا پایان مرداد ماه ۱۳۸۸
[پایاننامه]
/مریم زاهدی
[بی جا]
کاشان
، ۱۳۸۸
۶۳ص.
چاپی
دکترا
پزشکی
کاشان
مقدمه: سکته حاد قبلی با صعود قطعه ST یکی از شایعترین تشخیص ها د بیماران بستری در سطح جهان بوده و مرگ ومیر قابل اوجهی را به خود اختصاص می دهد درمان ترومبولیتیکی شایع ترین استراتژی درمانی برای بیماران STEMI خصوصا" در مراکز کوچکتر می باشد واز همه مهمتر فاصلی زمانی از شروع علائم تا تجویز داروی ترومبولیتیکی می باشد از آنجایی که کاهش تاخیر خارج بیمارستانی در سراسر دنیا اقدام مشکلی بوده است بیشترین تاکید روی کاهش زمان ورود بیمار به بیمارستان تا شروع درمان (Door to needle time)بوده و این زمان توصیه شده باید کمتر یا مساوی ۳۰ دقیقه باشد این مطالعه با هدف ارزیابی درمان بیماران STEMI و خصوصا"(Door to needle time) انجام شد. مواد و روشها: همه بیماران STEMI که مناسب درمان ترومبولیتیکی بودند در فاصله زمانی فروردین ۱۳۸۶ تا پایان مرداد ۱۳۸۸ وارد مطالعه شدند اطلاعات بیماران شامل سن،جنس،ریسک فاکتور،محل سکته ،زمان تاخیر و داخل بیمارستانی و تاخیر کلی در درمان ثبت گردید و طی بستری بیمار ارزیابی شد. یافته ها: از ۳۰۰ بیمار مورد مطالعه ۷۵/۳ درصد مرد و ۲۴/۷درصد زن بودند بیشتر بیماران ۶۳/۷ درصد در محدوده سنی بالای ۵۵ سال بودند میانگین تاخیر داخل بیمارستانی ۵۷/۲ دقیقه بود کمترین زمان ۵ دقیقه و بیشترین زمان ۲۴۰ دقیقه بود تنها ۳۷ درصد در محدوده تاخیر داخل بیمارستانی مطلوب کمتر یا مساوی ۳۰ دقیقه بودند.میانگین تاخیر خارج بیمارستانی ۱۳۶/۲۳ دقیقه بود .حدود نیمی از بیماران ۵۳/۷ درصد دارای تاخیر درمانی کمتر از ۳ ساعت بودند ۸۴/۳ درصد بیماران ریسک فاکتور بوده و شایع تر از همه مصرف سیگار۴۴/۷ درصد و پرفشاری خون ۳۹/۹ درصد می باشند شایع ترین محل سکته قلبی و بیشترین مورتالیتی مربوط به سکته قلبی دیواره قدامی بوده ارتباط معنی داری بین تاخیر درمانی کلی و تاخیر داخل بیمارستانی درمان با مرگ ومیر داخل بیمارستانی وجود نداشت . نتیجه گیری: جهت کنترل بیماری و عوارض آن ریسک فاکتورهای شایع قابل کنترلی از جمله مصرف سیگار و پرفشاری خون باید بیشتر مدنظر قرار گیرند هر چند ارتقاء فرهنگ بهداشتی جامعه و تجهیز اورژانش ۱۱۵ تاثیر مهمی در کاهش زمان تاخیر خارج بیمارستانی دارد ولی از آنجایی که در سرتاسر دنیا میزان موفقیت در کاهش این زمان کمتر بوده است بیشترین تاکید باید روی کاهش تاخیر داخل بیمارستانی صورت گیرد بنابراین ما باد سعی کنیم با جداکردن بخش اورژانس بیماران قلبی و استفاده از پزشکان و پرسنل با آموزش تخصصی زمان تاخیر داخل بیمارستانی درمان را کاهش داده و DTN time را از میانگین ۵۷ دقیقه به زمان هدف و توصیه شده کمتر و ساوی ۳۰ دقیقه برسانیم.