بررسی علائم بالینی موکورمایکوزیس در بیماران بستری شده در بیمارستان شهید بهشتی کاشان
[پایاننامه]
/داود کاظمی
[بی جا]
کاشان
، ۱۳۸۷
۵۷ص.
چاپی
دکترای حرفه ای
پزشکی
کاشان
سابقه و هدف: بیماری مایکور مایکوزیس بیماری حاد و نسبتا" کشنده ای است که توسط قارچ های راسته موکورال ایجاد می گردد. تنها افرادی که به نوعی دچار نقص ایمنی یا دیابت کنترل نشده باشند ، به این بیماری مبتلا می گردند. از آنجا که تشخیص سریع و به موقع پزشک ، مهمترین نقش را در درمان بیمار دارا می باشد، لازم است که تمام موارد این بیماری نادر ، به دقت بررسی شوند . این مطالعه با هدف بررسی تمام موارد موکور مایکوزیس طی سالهای ۱۳۶۸ تا ۱۳۶۹ در بیمارستان شهید بهشتی کاشان انجام شده است. مواد و روشها: این مطالعه به صورت توصیفی ( گذشته نگر) ، بر اساس اطلاعات موجود، بر روی بیمار مبتلا به موکورمایکوزیس ، انجام شد و با استفاده ار روش های آمار توصیفی ، تجزیه و تحلیل داده ها صورت گرفت. یافته ها: ۳ نفر از افراد مورد مطالعه ، مرد و ۲ نفر زن بودند. یک نفر از بیماران ، در محدوده سنی بین ۲۰-۴۰ سال و ۲ نفر در محدوده ۴۱-۶۰ سال ، قرار داشتند و ۲ نفر نیز بیش از ۶۰ سال داشتند. دو بیمار در زمان کمتر از ۷ روز و ۳ بیمار در زمان بین ۷-۱۴ روز ، مراجعه کرده بودند. نوع نمونه بالینی تائید کننده تشخیص ، در تمام بیماران، نمونه حاصل از بیوپسی مخاط سینوس ها بود. شایع ترین علائم بالینی به ترتیب : کاهش بینایی ، درد صورت و دو بینی بود . هیچ کدام از بیماران تب نداشتند. شایع ترن بیماری زمینه ای دیابت بود. شایع ترین یافته آزمایشگاهی ، قند خون بالای ۲۰۰ و سپس لکوسیتوز و شایع ترین یافته فیزیکی غیر طبیعی تندرنس روی سینوس ها بود. هر ۵ بیمار مورد مطالعه تحت درمان توام طبی و جراحی قرار گرفتند و هر ۵ بیمار نیز بهبود یافتند. شایع ترین عارضه بر جای مانده شامل در گیری فضای اربیتال و فلج اعصاب کرانیال بود. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که ، کنترل دیابت به عنون اصلی ترین عامل زمینهای و تشخیص سریع با توجه به علائم بالینی ، نقش موثری در بهبود بیماران دارد و لازم است که بیماران تحت درمان توام طبی و جراحی قرار گیرند