عنوان
پدید آورنده
موضوع
رده
کتابخانه
محل استقرار
IR
۷۷۵پ
فارسی
IR
بررسی اپیدمیولوژیک بیماری مالاریا در استان‌اصفهان طی سالهای ۱۳۷۸-۸۰
[پایان‌نامه]
/محمدمهدی فکاراصفهانی
[بی جا]
دانشگاه‌علوم‌پزشکی‌کاشان
، ۱۳۸۱
۶۷ص.
چاپی
دکترای حرفه‌ای
پزشکی
دانشگاه‌علوم‌پزشکی‌کاشان
سابقه و هدف: مالاریا مهمترین بیماری پروتوزوآیی انسان می باشد که تاکنون باعث آثار و عوارض نامطلوب اقتصادی و اجتماعی در اکثر نقاط جهان و از جمله کشور ایران شده است. بطوریکه سالیانه باعث آلوده‌شدن بیش از ۵۰۰میلیون نفر و مرگ ۱-۳میلیون نفر در سراسر دنیا می‌شود. استان‌اصفهان به عنوان یکی از قطبهای صنعتی کشور محل امد وشد مسافرین و افرادغیر بومی زیادی است. همچنین این استان درصد قبل توجهی از مهاجرین افغان را در خود جای داده است و با توجه به وضعیت اقلیمی اکثرمناطق این استان که برای رشد و نمو ناقلین بیماری مساعد می باشد هرگونه بی‌توجهی در امر بیماریابی، کنترل و درمان بیماری می‌تواند منجر به بروزاپیدمیهای خطرناک در سطح استان گردد. لذا بررسی اپیدمیولوژیک مالاریا در این استان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. مواد وروشها: این مطالعه به روش توصیفی گذشته‌نگر انجام گردیده‌است . بدین صورت که کلیه بیمارانی که طی سالهای ۱۳۷۸-۸۰ مشخصا نشان در واحد پیشگیری و مبازه با بیماریهای شبکه بهداشت استان اصفهان و شبکه بهداشت شهرستان کاشان ثبت شده‌بود از جنبه‌های مختلفی نظیر جنس، سن، ملیت، محل سکونت، شهرستان محل سکونت، تاریخ تشخیص بیماری، گونه انگل عامل بیماری تحت بررسی قرارگرفته، همچنین بررسی گونه‌های آنوفل موجود در شهرستانهای مختلف استان نیز از دیگر اهداف این مطالعه می‌باشد. جهت حصول به این اهداف پرسشنامه‌هایی تهیه شد وبعد از تکمیل آنها اطلاعات کسب‌شده آنالیز گردیدند. یافته‌ها: در طی سالهای ۱۳۷۸-۸۰ در مجموع ۲۴۵۵ بیمار مالاریایی گزارش شده اند که ۸۶/۲درصد بیماران را افراد مذکر تشکیل می دهند. بیشترین فراوانی بیماران در گروه سنی ۲۰-۲۹ سال (۳۸/۹درصد) می باشد و کمترین فراوانی در گروه سنی ۶۰سال و بیشتر (۲/۶درصد) است. ۹۸ درصد بیماران از اتباع کشور افغانستان هستند. ۸۳/۵درصد بیماران نیز ساکن شهرهای استان می باشند. بیشترین فراوانی بیماران برحسب فصل ابتلا در فصل بهار (۳۸/۴درصد) می باشد و کمترین فراوانی بیماران در فصل زمستان (۷/۸درصد) می باشد. ۹۱/۸ درصد بیماران آلوده به انگل پلاسمودیوم ویواکس می باشند و تنها ۴/۷درصد بیماران به انگل پلاسمودیوم فالسیپاروم آلوده می باشند. همچنین ۰/۳ درصد از بیماران نیز به انگل پلاسمودیوم ملاریه آلوده می باشند. همچنین در طی این سه سال در سطح استان گونه های ساب پیکتوس، سوپرپیکتوس، کلاویژر، مارتری، ماکولی پنیس و مولتی کلر پشه آنوفل صید شده‌اند. API,FPC,ABER سطح استان در طی این سه سال به ترتیب در حدود ۱۶-۲۴ در یکصدهزار نفر، ۰/۵۶-۱/۰۱ درصد و۹۹- ۹۶/۶ درصد می باشد. نتیجه‌گیری: استان‌اصفهان با وجود تلاشها و خدمات ارزنده پرسنل بهداشتی جهت ریشه کنی بیماری مالاریا هنوز هم جزء مناطق و استانهای اسیب پذیر کشور محسوب می گردد لذا با توجه به این که اکثر بیماران از اتباع کشور افغانستان هستند پیشنهاد می شود وضعیت سلامت مهاجرین افغانی که قصد ورود به ایران را دارند مورد ارزیابی بیشتر قرار گیرند و در بازگشت مهاجرین افغان به کشورشان نیز قاطعیت بیشتری اعمال شود. همچنین بیماریابی اکتیو به خصوص در مهاجرین افغان و بهبود وضعیت عملیاتهای چک حشره‌شناسی و سم‌پاشی و تشخیص و درمان سریع بیماران مالاریایی می تواند پرسنل بهداشتی استان را در کنترل بهتر بیماری یاری رساند. واژگان کلیدی: آنوفل، مالاریا، ویواکس، فالسیپاروم، اووال، مالاریه، میکس
مالاریا - اصفهان
مالاریا - اپیدمیولوژی
مالاریا - تشخیص ودرمان
بیماریهای انگلی
فکاراصفهانی، محمدمهدی
شریف، علیرضا، استاد راهنما
درودگر، عباس، استاد راهنما
ایران
پ۷۷۵،۱۳۸۱،۴۸
نمایه‌سازی قبلی
p
TF
1
a
Y
