بررسی میزان فراوانی و علل خونریزی داخل جمجمهای در نوزادان بستری شده در بیمارستانهای شهید بهشتی و زایشگاه شبیه خوانی کاشان بین سالهای ۱۳۷۵،۱۳۷۹
[پایاننامه]
/خضری، محسن
[بی جا]
دانشگاه علوم پزشکی کاشان
، ۱۳۸۰
۵۴ص.
چاپی
دکترای تخصصی کودکان
دانشگاه علوم پزشکی کاشان
سابقه و هدف : خونریزیهای داخل جمجمه ای یکی از مهمترین مشکلات موجود در نوزادان مخصوصا نوزادان پره ترم می باشد که می تواند باعث مرگ و میر و ایجاد عوارض شدید بعدی در این نوزادان گردد. با توجه به اینکه عللی می تواند بروز آن را در این نوزادان بیشتر کنند که قابل پیشگیری هستند ، این مطالعه جهت بررسی شیوع و علل ایجاد کننده خونریزی داخل جمجمه ای در نوزادان بستری در بیمارستان های شهید بهشتی و زایشگاه شبیه خوانی در شهرستان کاشان انجام گرفت. مواد و روش : کلیه پرونده نوزادان دارای خونریزی داخل جمجمه ای که در بیمارستانهای شهید بهشتی و شبیه خوانی کاشان بستری شده بودند و خونریزی آنها به وسیله LP و سی تی اسکن مورد تایید قرار گرفت و یا LP پس از مرگ تشخیص خونریزی داخل جمجمه ای را در آنها مطرح نموده مورد مطالعه قرار گرفت و سپس اطلاعات آن در مورد خصوصیات دموگرافیک (سن حاملگی ، جنس) علائم بالینی ( کاهش رفلکس مورو ، ایکتر ، تشنج ، آپنه و سیانوز) ، نحوه زایمان NVD) سزارین) ، ریسک فاکتورهای مادری ( پره اکلامپسی ، دیابت ، عفونت ، مصرف دارو و بدون ریسک فاکتور) ، نوع خونریزی داخل جمجمه ای IHV) ، خونریزی زیر عنکبوتیه ، ساب دورال ، داخل نسج مغز) وعلت خونریزی (آسفیکسی ، تروما و ...) استخراج شد. یافته ها : در این تحقیق مشخص شد که میزان خونریزی داخل جمجمه ای در نوزادان پره مچور (۱۹/۸ درصد) به مراتب بیشتر از نوزادان ترم (۰/۷۲ درصد) می باشد. بیشترین نوع خونریزی در نوزادان پره مچور IVH است که شیوع آن در نوزادان پره مچور ۱۷/۹ درصد می باشد و شایعترین علت ایجاد کننده آن آسفیکسی می باشد و بیشترین نوع خونریزی در نوزادان ترم ساب دورال هماتوم با شیوع ۰/۴۲ درصد و مهمترین علت آن تروما می باشد و سپس خونریزی زیر عنکبوتیه است که شیوع آن د ر نوزادان ترم ۰/۳۱ درصد است و شایعترین علت ایجاد کننده آن تروما ، آسفیکسی و اختلالات خونریزی دهنده می باشند. خونریزی داخل نسج مغز در ۱۳ مورد از ۶۲ مورد کل خونریزی ها وجود داشت که تقریبا ۲۱ درصد خونریزیها را شامل می شد و شایعترین علت آن آسفیکسی بوده است. نوع زایمان NVD) یا سزارین) تاثیری در میزان ICH نداشته اند و شایعترین ریسک فاکتور مادری که در این خونریزی ها وجود داشته است پس از بدون علت خاص ۲۹ مورد (۴۶/۸ درصد) ، پره اکلامپسی با ۱۷ مورد (۲۷/۴ درصد) می باشد. نتیجه : شیوع خونریزی داخل جمجمه ای در نوزادان پره مچور نسبتا بالاست و علت شایع آن آسفیکسی در دوران پری ناتال می باشد و با کاهش این عامل در این دوره (داخل رحم ، در کانال زایمان و پس از زایمان) می توان از شیوع آن کاست و به عقب انداختن زایمانهای پره ترم توسط برخی داروها از خود زایمان پره ترم که ریسک فاکتور بارزی است می توان جلوگیری کرد و جهت بهبود تشخیص این خونریزیها باید در این مراکز از سونوگرافی پورتابل استفاده نمود.