بررسی میزان کارایی آموزش بهداشت بر افزایش اثر درمانی اکسیوریازیس در مهد کودک و آمادگیهای کاشان
[پایاننامه]
/حمید رضایی
[بی جا]
دانشگاه علوم پزشکی کاشان - دانشکده پزشکی
، ۱۳۷۷
۷۲ص.
چاپی
دکترای پزشکی
دانشگاه علوم پزشکی کاشان - دانشکده پزشکی
اکسیوریازیس یکی از شایعترین عفونتهای رودهای انسان در نواحی معتدله است .با توجه به شیوع این بیماری در مراکز پرچمعیت نظیر مهد کودک و از آنجایی که درمان بدون رعایت بهداشت تاثیر چندانی در کنترل و پیشگیری بیماری ندارد و در اثر عدم رعایت بهداشت ،احتمال آلودگی وجود دارد لذا تحقیقی به منظور بررسی میزان کارایی آموزش بهداشت بر افزایش اثر درمانی اکسیوریازیس در مهد کودک و آمادگی های کاشان در سال ۱۳۷۶ انجام گرفت در این بررسی ۶۷۱ کودک از نظر آلودگی به اکسیور داشتند.یک گروه ۸۵نفر به عنوان مورد و یک گروه ۷۲نفر به عنواان شاهد در نظر گرفته شد .گروه مورد تحت آموزش بهداشت به طریق چهره به چهره (سخنرانی)و تاکید بر رعایت آن با دادن جزوه و توزیع صابون به کودکان و درمان دارویی گرفتند و گروه شاهد فقط تحت درمان داروی قرار گرفتند.پس از ۴۰روز دو گروه مجددا" مورد آزمایش چسب اسکاچ قرار گرفتند .شیوع آلودگی در گروه کورد به ۸/۲درصد و گروه شاهد به ۱۶/۶درصد رسید . به عبارتی میزان اکسیوریازیس در کودکان گروه شاهد ۲/۰۲ برابر گروه مورد می باشد .گرچه آزمون آماری کایسکوئر اختلاف معنی دار آماری در میزان آلودگی به اکسیور در گروه شاهد و مورد را نشان نداد ممکن است به دلیل این باشد که گروه شاهد از طریق وسایل ارتباط جمعی نظیر رادیو،تلویزیون ، تحصیلات نسبی مادر ، آموزش را دریافت نموده و رعایت بهداشت می نمودند همچنین تغییر عادت رفتار بهداشتی پس از آموزش بهداشت به شرح زیر می باشد:عادت ناخن جویدن قبل از آموزش بهداشت و درمان ۱۲/۹درصد پس از آموزش بهداشت به ۷/۱درصد رسید. شستشوی دست قبل از غذا خوردن قبل از آموزش بهداشت ۶۹/۴ درصدو پس از آموزش بهداشت به ۸۹/۵درصد رسید که با انجام آزمون آماری علامت و مک نمار اختلاف معنی داری نشان داد. همچنین گردگیری منزل هفتهای دوبار قبل از آموزش بهداشت ۴۰درصد بودکه بعد ار آموزش بهداشت به ۵۱/۸درصدرسید.با توجه به نتایج فوق آموزش بهداشت باعث تغییر عادات رفتاری و کاهش اکسیوریازیس گردید.لذا آموزش بهداشت به مادران کلیه کودکان و مربیان مهد کودک و آمادگی جهت رعایت کامل موازین بهداشتی توام با درمان همگانی جهت جلوگیری از آلودگی مجدد اکسیوریازیس امری ضروری به نظر می رسد