بررسی دو روش کنترل دیابت بوسیله HBAlc در بیماران دیابتی تحت درمان با انسولین در بیمارستان شهید بهشتی کاشان در سال ۱۳۷۶
[پایاننامه]
/عباس رضویان رستمی
[بی جا]
دانشگاه علوم پزشکی کاشان - دانشکده پزشکی
، ۱۳۷۷
۴۵ص.
چاپی
دکترای تخصصی
دانشگاه علوم پزشکی کاشان - دانشکده پزشکی
گزارشهای موجود در نیم قرن اخیر در زمینه افزایش شیوع دیابت اهمیت این بیماری رابعنوان یک شمکل سلامت جامعه مورد توجه قرار داده است .روشهای رایج در ارزیابی کنترل دیابت مشتمل بر اندازه گیری سطح گلوکز خون است.هدف از این مطالعه ارزیابی کنترل دیابت بوسیله HbA۱c در دو گروه از بیماران دیابتی (گروه اول :یکبار در روز،گروه دو :دوبار در روز)تحت درمان با انسولین می باشد.مطالعه از نوع تحلیلی بر روی ۱۰۰نفر از بیماران دیابتی کاشان در سال ۱۳۷۶ انجام پذیرفت .روش نمونه گیری مبتنی بر هدف بوده و با انجام آزمایشات کلینیکی و پاراکلینیکی کلیه بیماران دیابتی که فاقد بیماریهای اورمی ، همولیتیک و هیپرلیپیدمیک بودند و انسولین دریافت می کردند در این مطالعه شرکت داده شدند .روش مطالعه شامل معاینه بالینی و تحلیل پرسشنامه حاوی اطلاعات سن،جنس،میزان تحصیلات ،نوع دیابت ،ترکیب انسولین ،مدت زمان انسولین درمانی و BMI بود.از هر بیمار پس از کسب رضایت ۵ سی سی خون گرفته شدو میزانHbA۱c به روش Get Electrophoresis با کیت Corning از آلمان تعیین گردید. تجزیه و تحلیل دادهها با تست مجذور کای صورت گرفت .نتایج این پژوهش مشان می دهد که کنترل خوب تا متوسط در گروه اول ۱۰درصد ودر گروه دوم ۴۰درصد بوده است .بنابراین اختلاف معنی داری بین بیمارانی که دوبار تزریق انسولین داشتهاند و کسانی که یکبار تزریق انسولین داشته ،وجود دارد(۰/۰۰۰۱>(Pنتیجه گیری می شود که بیمارانی که دوبار تزریق انسولین داشته و میزان تحصیلات آنها بیشتر بوده و ترکیب انسولین آنها NPH + کریستال بوده و BMI کمتری داشته و مدت زمان انسولین درمانی آنها کمتر بوده، کنترل بهتری داشته اند