تعیین فراوانی ویژگیهای بالینی بیماران مبتلا به بی اختیاری ادراری که از اردیبهشت ماه سال ۱۳۷۴ لغایت شهریور ماه سال ۱۳۷۴ به درمانگاه تخصصی و کلینیکی روانپزشکی در شهرستان کاشان مراجعه می نمایند
[پایاننامه]
/غلامرضا مختاری
[بی جا]
دانشگاه علوم پزشکی کاشان - دانشکده پزشکی
، ۱۳۷۵
د ، ۷۸ص.
چاپی
دکترای پزشکی
دانشگاه علوم پزشکی کاشان - دانشکده پزشکی
پایان نامه حاضر حاوی پژوهش توصیفی است که جهت تعیین ویژگیهای بالینی بیمارانی که به دلیل بی اختیاری ادراری به درمانگاههای تخصصی و یا کلینیک های روانپزشکی مراجعه نموده اند، می باشد. لذا از تعداد بیش از ۲۰۰ بیمار مبتلا به بی اختیاری ادراری مصاحبه بعمل آمده و پرسشنامه مخصوص برای این بیماران تکمیل گردید و البته لازم بتذکر است قبل از آن آزمایشات لازم در صورت نیاز و صلاحدید پزشک متخصص برای بیماران درخواست شده بود و بیماران بعد از تشخیص بی اختیلری ادراری مورد مصاحبه قرار گرفتند. در هنگام جمع آوری پرسشنامه ها تعدادی از پرشنامه ها بدلیل ناقص بودن و عدم پاسخگوئی به برخی سوالات و یا پاسخ های نادرست کنار گذارده شد و تعدادی نیز به دلیل سن پایین تر از ۵ سال از گروه مورد مطالعه خذف گردیدند . در کل تعداد ۲۰۰ فرم متعلق به بیماران مبتلا به بی اختیاری بدست آمد که تعداد ۱۴۳ نفر آن پسر و ۵۷ نفر دختر بودند یعنی تعداد بیماران مذکر ۲/۵ برابر جنس مونث بوده است. بیشترین تعداد بیماران در سنین بین ۵-۸ سال قرار داشتهاند (۴۶درصد) و کمترین تعداد بیماران در سنین بزرگسالی بوده اند(۰/۵ درصد) بیشترین تعداد بیماران (۶۰/۵ درصد) فقط در شب و کمترین تعداد ( ۱/۵ درصد) فقط در روز بی اختیاری ادراری داشته اند. بیشترین تعداد بیماران (۷۱ درصد) دارای بی اختیاری ادراری از نوع اولیه و ( ۲۹ درصد) از نوع ثانویه بوده اند. در ( ۸۶ درصد) بیماران مدت زمان ابتلا به به بی اختیاری ادراری بیشتر از ۲۴ ماه و در (۷ درصد) کمتر از ۶ ماه بوده است. در (۷۶/۵ درصد) بیماران، بی اختیاری ادراری رابطه ای مثبت با نوشیدن مایعات داشته است ولی (۲۳/۵ درصد) بیماران در این مورد دارای رابطه ای منفی بوده اند. (۱۹ درصد) بیماران استرس روانی- اجتماعی قبل از شروع بیماری داشته ولی ( ۸۱ درصد) فاقد استرس روانی- اجتماعی قبل از شروع بیماریشان بوده اند. (۷۹/۵ درصد) دارای یک یا چند بیماری همراه( روحی - روانی) در کنار بیماری اصلی بوده اند و (۲۰/۵ دزصد) فاقد بیماری همراه بوده اند.(۶۰/۵ درصد) بیماران دارای سابقه مثبت فامیلی در ارتباط با بیماریشان بوده و (۳۹/۵درصد) فاقد سابقه فامیلی بوده اند. بیشترین تعداد بیماران در خانواده های پرجمعیت (۴۲/۵ درصد) قرار داشته و کمترین تعداد بیماران در خانواده های کم جمعیت زندگی می کردند(۲۲/۵ درصد).(۷۹ درصد) والدین بیماران برخورد غیر منطقی با بیماری و (۲۱ درصد) برخورد منطقی با بیماری داشته اند