سابقه و هدف :بیش فعالی _ کمبود توجه(ADHD) شایعترین اختلال روان پزشکی در کودکان می باشد .مطالعات متعددی انجام گرفته که بیانگر شیوع نسبتا بالای ADHD در کودکان دبستانی و پیش دبستانی می باشد .با توجه به شیوع بالای ADHD در ایران و پیامدهای روان شناختی آن و عدم پاسخ به درمان۲۰ - ۳۰درصد کودکان به ریتالین به تنهایی و با توجه به تعداد کم مطالعات انجام شده در زمینه سودمندی اثر ریسپریدون در درمان ADHD به تنهایی و تبعات عدم درمان به موقع بیماری ما بر آن شدیم تا به مقایسه اثر ترکیبی ریتالین و ریسپریدون با ریتالین و پلاسبو بپردازیم .مواد و روشها :در این مطالعه کارآزمایی بالینی یک سو کور ، تعداد ۶۰ نفر از کودکان بیمارستان کارگرنژاد در سال ۱۳۹۶ که بر اساس تشخیص روانپزشک کودک و نوجوان مطابق با کرایتریایTR - DSM IVتشخیص اختلال بیش فعالی - کمبود توجه دریافت کرده بودند ، بر اساس معیارهای ورود و خروج و سپس اخذ رضایت نامه کتبی از والدین آنها وارد مطالعه شدند .کودکان به روش تصادفی در دو گروه ریتالین و پلاسبو ، ریتالین و ریسپریدون قرار گرفتند .دوز ریتالین باmg/kg ۵/۰ روزانه شروع شده و تا حداکثرmg/kg ۱ افزایش داده شد .دوز ریسپریدون ۰/۲۵ میلی گرم روزانه شروع و تا حداکثر ۱ میلی گرم روزانه داده شد .و سپس هر هفته تا ۳ هفته توسط روان پزشک مورد ارزیابی قرار گرفتند .و نهایتا پس از ۲ هفته در هفته ۶ ام مورد ارزیابی قرار گرفتند .ارزیابی شدت اختلال با استفاده از پرسشنامه ی ADHD rating scale و در سه حوزه بیش فعالی، کمبود توجه و نمره کل سنجیده شد .پس از جمع آوری اطلاعات داده ها توسط نرم افزار SPSS تحلیل شد .نتیجه گیری :نتایج مطالعه حاضر نشان داد درمان با رسپریدون و ریتالین هم سان با درمان با ریتالین و پلاسبو منجر به کاهش شدت علائم اختلال بیش فعالی - کمبود توجه شده اند .کلیدواژه ها :بیش فعالی -نقص توجه ریتالین - رسپریدون