سابقه و هدف :با توجه به اهمیت تختصهای بیمارستانی به صعنوان یکی از منابع ارزشمند نظام سلامت و ضرروت بهرهصبرداری مناسب این منابع از طریق کاهش اقامت غیرمقتضی بیماران در بیمارستانصها مطالعهصی حاضر سعی دارد میزان اقامت غیرمقتضی بیماران و علل مربوط به آن را در بیمارستان شهید بهشتی کاشان تعیین نماید .مواد و روشها :این پژوهش به شیوهصی تحلیلی- مقطعی و از طریق بررسی ۱۹۲۵ روز اقامت بیمارستانی، برصاساس پروتکل ارزیابی مناسبت (AEP) Appropriateness Evaluation Protocolدر سال ۱۳۹۲ انجام شد .در این بررسی، میزان اقامت بیمارستانی غیرمقتضی و علل مربوط به آن در بیمارستان آموزشی و جنرال شهید بهشتی کاشان مورد بررسی قرار گرفت .نتایج :از ۱۹۲۵ روز اقامت بیمارستانی مورد بررسی، ۱۲۱ روز (۳/۶ درصد (اقامتصهای بیمارستانی غیرمقتضی بودهصاند .بین اقامت غیرمقتضی بیماران و سن و نوع بیمه آنها ارتباط معناداری وجود داشت .یافتهصهای حاصل از تحلیل عوامل غیرصدموگرافیک نشان میصدهد که از بین عوامل مربوط به پزشک، بیمارستان و بیمار عوامل مربوط به بیمارستان و عوامل مربوط به پزشک به ترتیب به میزان ۴۲ (۱/۳۳ درصد (و ۳۷ (۱/۲۹ درصد (بیشترین تاثیر را در اقامت غیرصضروری بیماران داشتهصاند .نتیجه گیری :لیست عوامل AEP میصتواند دادهصهای اولیهصای را برای اجرای بهبود عملکرد در سازمان-های مراقبت بهداشتی درمانی فراهم نماید .برای اجرای فرایند بهبود در موسسات توصیه میصشود تیم چند رشتهصای تحت عنوان کمیته بهرهصبرداری از منابع در بیمارستانصها طراحی گردد تا با شناسایی علل بالقوه اقامت غیرصمقتضی بیماران زمینه مداخلات هدفمند برای رفع آنها مهیا گردد .کلیدواژه ها :پروتکل ارزیابی مناسبت، اقامت غیرمقتضی بیمار، عوامل اقامت غیرمقتضی بیمار، مداخله، بهبود عملکرد