سابقه و هدف: یائسگی یک رویداد فیزیولوژیک است که در زندگی تمام زنان در فواصل سنین ۴۰-۵۹ سالگی رخ خواهد داد و منجر به پیامدهای جسمانی ، روانی و اجتماعی برای فرد شده ، کیفیت زندگی آنان را تحت تاثیر قرارمی دهد. با توجه به نتایج متناقص در تحقیقات قبلی و عدم انجام چنین مطالعه ای در شهر کاشان این مطالعه با هدف بررسی کیفیت زندگی در دوران یائسگی و سنجش عوامل مرتبط با آن انجام گرفت . مواد و روشها: این مطالعه از نوع توصیفی مقطعی می باشد که در آن ۷۰۰ نفر از زنان یائسه ۴۰-۶۰ ساله شهر کاشان مورد بررسی قرار گرفتند . روش نمونه گیری بصورت تصادفی خوشه ای بود. حهت تعیین کیفیت زندگی زنان از پرسشنامه مخصوص کیفیت زندگی دوران یائسگی (MENQOL) استفاده شد و سپس عوامل مرتبط با کیفیت زندگی شامل سن ، شغل ، تحصیلات ، سن ازدواج، سن یائسگی ، سن منارک، دیسمنوره، تعداد فرزند، تعداد فرزند همراه خانواده ، وضعیت اقتصادی ، رضایت از زندگی زناشویی ، ورزش ، استعمال سیگار توسط خود فرد و یا افراد خانواده با استفاده از آزمونهای آماری مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که کنفیت زندگی کلی زنان در ۱۷/۹ درصد موارد مناسب در ۶۸/۹ درصد موارد متوسط و در ۱۳/۱۳ درصد موارد نامناسب بوده است. همچنین مشخص شد که اکثریت افراد در هر چهار بعد وازوموتور (۶۷/۳ درصد) روانی حرکتی (۶۷/۴ درصد) جسمی (۴۶/۳ درصد) و جنسی (۵۱/۶ درصد) کیفیت زندگی متوسط داشتند. از بین متغیرهای مورد بررسی بین کیفیت زندگی و تحصیلات (۰/۰۰۴=(P . میزان رضایت از وضعیت اقتصادی (۰/۰۱=(P و ورزش (۰/۰۰۰۱=(P ارتباط معنی دار آماری وجود داشت. همچنین بین طول مدت یائسگی و بعد وازوموتور (۰/۰۰۴=(P و بعد روانی حرکتی (۰/۰۴=(P رابطه معنی دار آماری مشاهده شد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش ضرورت ارائه آموزش در رابطه با یائسگی و تغییرات همراه با آن و عوارض یائسگی و ضرورت بکارگیری روشهای غیر دارویی پیشگیری کننده از علائم و عوارض یائسگی مانند ورزش و تغییر در سبک زندگی و عادات غذایی و نقش آنها در بهبود کیفیت زندگی دوران یائسگی تاکید می شود