بررسی نظرات پزشکان متخصص، اساتید پرستاری و دانش آموختگان پرستاری در باره نیازهای آموزشی پرستاران شاغل در مراکز درمانی شهرستان کاشان در سال ۱۳۸۱-۸۲
[طرح تحقیقاتی]
/ منصور دیانتی و محسن تقدسی
؛ مشاور طرح: معاونت پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی کاشان
کاشان
کاشان
: معاونت پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی
: معاونت پژوهشی دامشگاه علوم پزشکی
، ۱۳۸۰.
، ۱۳۸۰.
۳۴ص.
:، جدول
چاپی
سابقه و هدف: آموزش مداوم بخش تفکیک ناپذیری از فعالیتهای هر سازمان است . طی چند دهه گذشته فرصتهای مشارکت پرستاران در انواع برنامه های آموزش مداوم بطور قابل توجهی افزایش یافته است. اولین گام در طراحی هر برنامه آموزشی تعیین نیازهای آموزشی فراگیران است. آموزش مداوم برای کارکنان پرستاری نیز بایستی بر اساس نیاز حرفه ای و جهت اطمینان از قابلیت حرفه ای و کیفیت مراقبت و امنیت جامعه در مقابل مهارتهای زیان بخش طراحی و هدف گذاری شوند. یکی از راههای تعیین نیازهای آموزشی دانش آموختگان کسب نظارت حرفه ای مرتبط با آنها و خود آنها می باشد و از آنجائیکه بین نظرات حرفه های مختلف شغلی مرتبط تفاوتهای وجود دارد و این نظرات بررسی نشده این تحقیق با هدف بررسی نظرات پزشکان متخصص ، اعضاء هیئت علمی دانشکده پرستاری و مامایی و کارشناسان شاغل در مراکز درمانی کاشان در رابطه با نیازهای آموزش پرستاران شاغل در مراکز درمانی انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه از نوع توصیفی بوده که بطور شرشماری از پزشکان متخصص بخشهای بیمارستانی ، اعضای هیئت علمی پرستاری و مامایی و پرستاران شاغل که حاضر به شرکت در مطالعه شدند نظرخواهی به عمل آمد و بااستفاده از پرسشنامه ای که شامل متغیرهای سن، جنس، مدرک تحصیلی ، سابقه کار و ... بود اطلاعات جمع آوری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و آمار توصیفی با استفاده از نرم افزار EPI وارد کامپیوتر شده و سپس نیازهای آموزشی که تعداد ۲۱ مورد بود اولویت بندی گردید. یافته ها: از کل واحدهای مورد پژوهش ۱۷۳ نفر شامل ۱۹ پزشک ، ۲۰ عضو هیئت علمی دانشکده پرستاری و مامایی و ۱۳۴ پرستار کارشناس شاغل در مراکز بهداشتی درمانی پرسشنامه ها را تکمیل نمودند. در مجموع ۸۷ درصد بازآموزی را ضروری دانستند و ۸۰/۵ درصد مطالعه حرفه ای داشتند و اکثریت افراد تجربه حرفه ای کمتر از۱۰ سال را ذکر نمودند و ۵۶ درصد دانش آموختگان دانشگاه علوم پزشکی کاشان بودند . در رابطه با اولویت موضوعات آموزشی جهت بازآموزی از نظر پزشکان سه اولویت اول به ترتیب شامل CPR، فوریتهای پرستاری و بررسی وضعیت سلامت بیمار بود. در حالیکه از نظر پرستاران شاغل در مراکز درمانی سه اولویت اول شامل شناخت داروهای جدید CPR و شناخت داروهای جدیدتر بودند و تفاوتهایی در نوع اولویت ها و درجه اولویت ها در نتایج مشاهده شد .در رابطه با روش بازآموزی پرستاران شاغل ، روش کنفرانس و کارآموزی بطور همزمان در بخش با ۵۰ مورد (۳۷/۳ درصد) بیشترین درخواست کننده را داشت . نتیجه گیری: نتایج نشان داد فوریتهای پرستاری ، احیای قلبی ریوی و شناخت داروهای جدید یه اولویت اول از نظر تمامی شرکت کنندگان در مطالعه بودند و پیشنهاد می گردد دوره های بازآموزی با توجه به اولویت ها برنامه ریزی گردند