تعیین عملکرد مراقبتهای بهداشتی بیماران دیابتیک مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر کاشان
[طرح تحقیقاتی]
/ علیرضا یزدانی
؛ معاونت پژوهشی - دانشگاه علوم پزشکی کاشان
کاشان
، ۱۳۷۲.
۸۷ص.
:جدول .مصور . ۲ن
چاپی
دیابت نه تنها به عنوان یک بیماری شایع ، بلکه یک مشکل بزرگ بهداشتی تلقی می شود ، که در اواخر قرن بیستم پراکندگی گسترده ای پیدا کرده و در حال حاضر نیز نشانه ای از توقف آن دیده نمی شود . اگر چه در دهه اخیر تحقیقات زیادی در مورد اپیدمیولوژی این بیماری انجام شده است ولی هنوز دانش موجود در مورد چگونگی پراکندگی این بیماری در نواحی گسترده ای از جهان ناقص است . بر اساس مطالعات انجام شده ، بیماری دیابت تقریبا در تمامی نقاط جهان کمابیش وجود دارد. بسیاری از گزارشهائی که درباره میزان وقوع دیابت و اثر آن در ایجاد مرگهای زودرس با معلولیت های دراز مدت منتشر شده است بر پایه اطلاعات به دست آمده از بیمارستانهاست . با توافق درباره معیارهایی که برای تشخیص دیابت تعیین شده است ، مقایسه وضع بیماری در گروههای قومی و جوامع مختلف امکان پذیر شده است . در کشورهای در حال توسعه ، به ازاء هر مورد شناخته شده ممکن است تا چهار مورد ناشناخته وجود داشته باشد . در بسیاری از این کشورها امروزه درصد مبتلایان به دیابت به مراتب بیش از کشورهای توسعه یافته صنعتی است و این امر را معلول افزایش امید زندگی ، تغییر زندگی از نوع روستائی به شهری ، حرکت از شیوه زندگی سنتی به سوی زندگی مدرن ، تغییر عادات غذائی - کمبود فعالیت های بدنی و افزایش چاقی می دانند . دیابت نوع دوم (NIDDM) قسمت اعظم موارد بیماری را در سطح جهان تشکیل می دهد . عوارض این بیماری هنوز هم یکی از علل عمده مرگ زودرس مبتلایان در کشورهای در حال توسعه است . بیماران دیابتی مستعد یک سری عوارضی هستند که سبب از کار افتادگی و مرگ و میر زودرس آنها می گردد ، بعضی از بیماران ممکن است هرگز دچار مشکلی نشوند و در برخی دیگر امکان دارد این عوارض زودرس باشد ، ولی بطور متوسط علائم مورد بحث ۱۵ تا ۲۰ سال پس از آشکار شدن هیپرگلیسیمی پدیدار می گردد . در یک بیماری خاص ممکن است چندین عارضه بطور همزمان موجودباشند و یا یک عارضه بطور برجسته وجود داشته باشد . مراقبت و درمان بیماری دیابت به مشارکت فعال بیمار و خانواده وی در برنامه های درمانی بستگی دارد . شرکت فعال بیماران دیابتی در درمان تنها با رعایت دو شرط اساسی زیر ممکن می شود : ۱ - دادن اطلاعات مناسب به بیماران دیابتی ۲ - پذیرش بیماری از سوی بیمار متاسفانه در کشورهای در حال توسعه - آگاهی از دیابت و بار سنگین آن کم است و این امر منجر به بروز مشکلات اجتماعی و فرهنگی قابل ملاحظه ای می شود . وضع مبتلایان به دیابت در این کشورها غالبا اسفبار است . سطح بالای بیسوادی باعث می شود که برنامه های آموزشی بیماران و خانواده های آنان دچار اشکال شوند . با توجه به اهمیت روزافزون شیوع بیماری های غیر واگیر دار و رشد رو به گسترش آنها ، عدم رغبت و بی توجهی به مطالعات و پژوهشهای علمی - کاری نادرست و غفلت انگیز است زیرا با بهره گیری از تحقیقات اساسی و ریشه ای است که می توان برنامه های نافذ و موثری جهت شناخت ، کنترل و ریشه کنی از این بیماریها طرح ریزی کرد . در این قسمت مواردی از نتایج پژوهش موجود ارائه می گردد :