بررسی تاثیر مکمل یاری سلنیوم بر فعالیت بیماری و فاکتورهای التهابی و استرس اکسیداتیو در بیماران آرتریت روماتویید
[پایاننامه]
/فرشته تقوائی
[بی جا]
: پزشکی
، ۱۴۰۰
۶۴ص.
چاپی - لوح فشرده
دکترای تخصصی
بیماری های داخلی
علوم پزشکی کاشان
مقدمه :بیماری روماتوئید آرتریت (RA)یک بیماری التهابی مزمن با درگیری مفاصل سینوویال و آسیب آنها می باشد .عوامل متعددی از جمله عوامل ژنتیکی و محیطی و استرس اکسیداتیو و رادیکالهای آزاد اکسیژن ناشی از فعالیت سلولهای التهابی در تخریب مفاصل نقش دارند .سلنیوم یکی از عناصر کمیاب ضروری با خاصیت آنتی اکسیدانی و در ساختار آنزیمهای احیا کننده وجود دارد و در مهار اثرات نامطلوب استرس اکسیداتیو نقش دارد .هدف از این مطالعه،بررسی اثر سلنیوم در مبتلایان RA بر روی شاخص های بالینی و آزمایشگاهی میباشد .مواد و روش ها :در این مطالعهی کار آزمایی بالینی دو سو کور، تعداد ۶۰ بیمار مبتلا به RA با تشخیص قطعی بر اساس معیار های انجمن روماتولوژی آمریکا و با نظر روماتولوژیست واحد مراجعه کنندگان به کلینیک روماتولوژی بر اساس معیارهای ورود و اخذ رضایت آگاهانه کتبی وارد مطالعه شدند .سپس بیماران به صورت تصادفی به دو گروه دریافت مکمل سلنیوم)مورد (و گروه کنترل تقسیم شدند .گروه مورد تحت درمان با قرص های دویست میکروگرمی سلنیوم و گروه کنترل تحت درمان با دارونما روزانه بمدت سه ماه قرار گرفتند .قبل از مداخله و ۳ ماه بعد از درمان از بیماران شرح حال گرفته و مورد معاینه قرار گرفته و یک نمونه خون وریدی نیز تهیه و شاخص های آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت .یافته در پرسشنامه ثبت شد و سپس اطلاعات وارد نرم افزار شد و تحت تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت .یافته ها :در این مطالعه ۶۰ بیمار مورد مطالعه قرار گرفتند .نتایج مقایسه دریافت مکملهای روزانه بین گروه سلنیوم و دارونما بر روی ۶۰ بیمار RA تغییرات معناداری از نظر آماری نشان نداد .با این وجود مقایسه درون گروهی نشان داد که در گروه بیماران مصرف کننده سلنیوم تغییرات معنا دار آماری از نظر شاخصهای بالینی شاملVAS ،Joint ، Tenderness ، DAS.CRPو DAS.ESR و شاخصهای آزمایشگاهی شاملCRP ، ESR ،TG ،NO ، GSH وccp - Antiپس از دریافت سلنیوم بوجود آمده است .از دیگر تغییرات مطالعه حاضر افزایش معنادار قند خون در زنان گروه سلنیوم بود در حالیکه در گروه مردان تفاوت معنادار ایجاد نشد .یکی دیگر از یافته های این مطالعه بهبود شاخصهای CRP و Joint در بیماران فاقد هیپوتیروئیدی در گروه سلنیوم بود .همچنین تغییرات تن سنجی و فعالیت بدنی از قبیل وزن، فعالیت بدنی و BMI در دو گروه با عدم تغییرات معنادار مواجه شد .نتیجه گیری :نتایج مطالعه حاضر نشان داد که مصرف مکمل های سلنیوم در بیماران RA میتواند در بهبود علایم بالینی و آزمایشگاهی بیماران کمک کننده باشد .هرچند تفاوت معنی دار بین گروههای سلنیوم و دارونما بدست نیامد اما بهبود شاخصها در گروه سلنیوم بعد از مداخله نشان داد که میتوان از مکمل های سلنیوم در کنار درمان دارویی جهت بهبود و کنترل بیماری استفاده کرد .هرچند افزایش قندخون ناشتا در گروه زنان مصرف کننده سلنیوم نشان میدهد که مصرف این مکملها باید با احتیاط بیشتری صورت گیرد .با این وجود به نظر میرسد مطالعات بیشتری نیاز است تا اثرات و یا عوارض احتمالی این مکملها بیشتر شناسایی شوند .کلمات کلیدی :آرتریت روماتوئید ؛ سلنیوم؛ التهاب؛ استرس اکسیداتیو؛ آنتی اکسیدانت