بررسی فراوانی یافته های دموگرافیک و بالینی بیماران معتاد تزریقی بستری شده در بخش های عفونی و داخلی بیمارستان شهید بهشتی کاشان در سال ۱۳۸۵
[پایاننامه]
/حسن ایزدی
[بی جا]
کاشان
، ۱۳۸۷
۶۷ص.
چاپی
دکترای حرفه ای
پزشکی
کاشان
سابقه و هدف : اعتیاد یکی از مشکلات بزرگ جامعه ماست. این بیماری هم سبب عقب ماندگی جامعه شده و هم خود از آن ناشی می گردد. لازم به ذکرا ست بدلیل اینکه این بیماران در گروه پر خطر جامعه هستند و بدلیل مشکلات رفتاری خاص خودشان ، درمان و همکاری آنها در این قشر مشکل می باشد. امید است که نتایج این بررسی دستیابی به راهکارهای مناسب را جهت شناسایی بهنگام ، پیشگیری از عوارض و در نهایت درمان این بیماران تسهیل نماید. مواد و روشها: این بررسی بر روی ۵۰ بیمار معتاد تزریقی که در سال ۱۳۸۵ در بخشهای عفونی و داخلی بیمارستان شهید بهشتی کاشان بستری شده و پرونده تشکیل داده بودند انجام گرفت. روش کار بدین صورت بود که ابتدا پرونده این بیماران از بخشهای بایگانی استخراج شده سپس بر اساس چک لیستی که بر مبنای سن، جنس ، محل سکونت ، مدت زمان اعتیاد ، نوع ماده مصرفی ، شغل ، شکایت اصلی ، علائم بالینی و نتایج آزمایشگاهی بیماران تنظیم شده بود ، اطلاعات مورد نیاز استخراج شد سپس جداول مربوطه تهیه و ترسیم شد و مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: از مجموع ۵۰ بیمار همه مرد بودند و هیچ گونه اعتیاد تزریقی زن دیده نشد بیشتر این بیماران یعنی ۳۵ مورد (۷۰ درصد) در گروه سنی ۲۹ تا ۳۹ سال قرار داشتند. ۲۶ مورد (۵۲ درصد) بیکار ، ۳۵ مورد (۷۰ درصد) ساکن شهر و ۳۰ مورد (۶۰ درصد) متاهل بودند. ۳۸ مورد (۷۶ درصد) از هروئین استفاده میکردند. ورم پا با فراوانی ۳۱ مورد (۶۲ درصد) شایعترین علامت بالینی بود. ۸۰ درصد بیماران مصرف کننده ی کراک ورم پا داشتند. CRP مثبت با فراوانی ۲۰ مورد ( ۴۰ درصد) شایعترین یافته آزمایشگاهی بود. ۱۱ مورد (۲۲ درصد) HCV-Ab مثبت و ۴ مورد (۸ درصد) HIV-Ab مثبت بودند. نتیجه گیری: هروئین شایعترین ماده مخدر مصرفی در بیماران معتاد تزیقی می باشد. مردان جوان مهمترین گروه این بیماران هستند. بیشتر این بیماران متاهل هستند. نزدیک به یک سوم این بیماران کارگر هستند. فراوانی این بیماران در جمعیت شهرنشین بسیار بیشتر ار جمعیت روستا نشین کشور است . درد و تورم اندام شایعترین شکایت اصلی و همچنین علامت بالینی در این بیماران می باشد . HIV ,HCV به علت شیوع زیاد در این گروه بیماران در مقایسه با این گروههای اجتماعی از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است و نیاز به توجهات بیشتری دارد