بررسی ارتباط سطح خونی هموسیستئین با بیماری مولتیپل اسکلروز
[پایاننامه]
/محمد مهدی تفکریان
[بی جا]
کاشان
، ۱۳۸۶
۵۲ ص.
چاپی
دکترای حرفه ای
پزشکی
کاشان
سابقه و هدف: مولتیپل اسکلروز یک بیماری مزمن می باشد که شروع آن عمدتا" در بالغین جوان است. مولتیپل اسکلروز بوسیله تریاد التهاب ، دمیلنیزاسیون و گلیوز (اسکار) شناخته می شود. تعریف بالینی شامل محدوده گستردهای از یک اختلال خوش خیم و خاموش تا یک اختلال سریعا" پیشرونده و ناتوان کننده می باشد. در ابتدا باید دانست که دوره بیماری بصورت عود کننده و فروکش کننده متناوب بوده و عمدتا" بهبودی پس از فروکش کردن بصورت کامل می باشد . سپس باید دانست که ناتوانی های نورولوژیک بصورت پله پله ظهور می کند. ضایعات مولتیپل اسکلروز به طور بارزی در طول زمان و مکان درگیری منقطع و گسترده می باشند. علائم بیماری به طور وسیعی متغیرند، شامل : تیرگی بینایی ، ضعف اندام ها ، احساس سوزش و خارش ، لرزش و خستگی . عامل اصلی بیماری کماکان ناشناخته است ولی مکانیسم خود ایمنی تحریک شده با فاکتورهای محیطی در افراد با ژنتیک مساعد از مهم ترین فاکتورهای شناخته شده می باشد. اخیرا" مطالعاتی جهت بررسی تاثیر سطح سرمی هموسیستئین در ابعاد بیماری صورت گرفته است . این مطالعه د سال ۱۳۸۵ بر روی مبتلایان به مولتیپل اسکلروز و افراد سالم مراجعه کننده به مراکز نورولوژی شهرستان کاشان صورت پذیرفت. مواد و روشها: این تحقیق به روش مورد - شاهدی بر روی ۲۶ بیمار مولتیپل اسکلروز به عنوان گروه مورد و ۲۶ نفر فرد سالم به عنوان گروه شاهد ، که به بخش نورولوژی بیمارستان شهید بهشتی کاشان و کلینیک خصوصی نورولوژی در شهرستان کاشان مراجعه کرده بودند ، صورت گرفت. اطلاعات مربوط به بیماران از قبیل سن، جنس ، سابقه ابتلا به فشار خون ، سکته مغزی ، سکته قلبی ، پارکینسون و حمله ی گذرای ایسکمیک در فرم اطلاعاتی ثبت و از نظر سن و جنس گروه مورد و شاهد هماهنگ شدند. سپس از هر فرد cc ۲ خون وریدی تهیه و به وسیله کیت های آزمایشگاهی و به روش HP-LC میزان هموسیستئین سرم یقین گردید و نتیجه آن در فرم اطلاعاتی ثبت شد . داده های فرم اطلاعاتی استخراج و طبقه بندی گردید و بصورت آمار تحلیلی گزارش شد. یافته ها: از ۲۶ بیمار مبتلا به مولتیپل اسکلروز گروه مورد ، ۲۱ بیمار ( ۸۱ درصد) زن و ۵ بیمار (۱۹ درصد) مرد بودند و از ۲۶ فرد سالم گروه شاهد نیز ۲۱ نفر ( ۸۱ درصد) زن و ۵ نفر ( ۱۹ درصد) مرد بودند. بیشترین بیماران گروه مورد در رده ی سنی ۲۰-۲۹ سال با ۱۰ بیمار ( ۳۸ درصد) بود ، و بیشترین گروه افراد سالم گروه شاهد نیر در همین رده سنی با ۱۰ نفر ( ۳۸ درصد) قرار داشتند. در این مطالعه میانگین سطح سرمی هموسیستئین در مبتلایان به مولتیپل اسکلروز (گروه مورد) ym/dl ۳/۵۸ -+ ۹/۲۲ و در افرادسالم (گروه شاهد) ym/dl ۶/۰۳ -+ ۶/۹۳ و در کل افرادحاضردر مطالعه ym/dl ۵/۰۴ -+ ۸/۰۷ که از نظر آماری اختلاف معنی داری در سطح سرمی هموسیستئین بین گروه شاهد و مورد ملاحظه گردید.(۰/۰۵>(pv . بیشترین میزان هموسیستئین سرم مربوط به یک خانم ۳۰ ساله از گروه شاهد با ym/dl ۳۳ و کمترین میزان مربوط به یک خانم ۳۰ ساله از گروه شاهد با ym/dl ۳۳ و کمترین میزان مربوط به یک خانم ۳۹ ساله گروه مورد ym/dl ۰ بود. میانگین سن در گروه مورد ۸/۴۶ -+ ۳۴/۷۳ سال و در گروه شاهد ۷/۵۱ -+ ۳۴/۵۳ سال و در کل افراد حاضر در مطالعه ۷/۹۳ -+ ۳۴/۶۲ سال بود که از لحاظ آماری اختلاف معنی داری در سن دو گروه مورد و شاهد مشاهده نشد (۰/۰۰۵<(pv نتیجه گیری: با توجه به بالا بودن سطح سرمی هموسیستئین در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروز در مقایسه باافراد سالم می توان نتیجه نمود که بین ابتلا به مولتیپل اسکلروز و سطح سرمی هموسیستئین رابطه وجود دارد و از این ارتباط می توان در امر پیشگیری و به تعویق انداختن سیر بیماری سود جست