آغاز: ميوه دل ستد و شوهرش نورديده منت و امامان از اولادش امينان پروردگارنند ريسماني اندر کشيده ميان او ميان خلق او هر که چنگ زند در متابعت ايشان نجات يابد و هر که از ايشان تخلف نمايد...
انجام: فضايل و معجزات از آنحضرت بسيار و بيشمار است که احصا نميتوان نمود اما بهمين قدر قناعت کرده ختم نموديم.
کتاب معروفي در اصول دين از توحيد و پيامبري و امامت و رجعت و معاد است که به نام شاه سلطان حسين صفوي (1105 – 1135ق.) در شعبان 1109ق. به انجام رسيده و شايد آخرين نگارش مجلسي باشد. اين کتاب شامل پنج باب، اصول دين پنجگانه و ضروريات دين و شماره گناهان کبيره و پارهاي از موضوعات اخلاقي را به طور مفصل (مخصوصاً بحث امامت) بيان مينمايد. باب اول. در اقرار به وجود صانع. باب دوم. در بيان صفات سلبي حق تعالي. باب سوم. در صفات افعال. باب چهارم. در مباحث نبوت. باب پنجم. در امامت. خاتمه. در احوال قيامت. (الذريعة 7/40؛ ملي 1/31؛ مرعشي 3/201؛ گلپايگاني 3/1634)
نوع خط: نسخ
کاتب: بي¬کا
افتادگي از آغاز؛ عناوين و نشانيها مشکي؛ برخي صفحات موريانهخوردگي دارد و برخي وصالي شده است.