عنوان

القصيدة العشقية

۸۴۸

فارسی

عربی

القصيدة العشقية

[نسخه خطی فارسی]

بی کا

جعفر مشرف قورخانه اروميه

79ص. (15 سطر)

۱۲/۵*۲۰

آغاز: بسمله. الحمد لله و سلام علي عباده الذين اصطفي... اما بعد لقد سمعت في ريعان الشاب منذ قرن غزلاً من منظومات العارف الرباني و العالم الصمداني جامع المعارف و الاسرار الشيخ الجليل فريدالدين المشهور بالعطار...

انجام: حرمت آنکه دعا آموختي/ در چنين ظلمت چراغ افروختي. چون دعامان امر کردي بي حجاب/ اين دعاي خويش را کن مستجاب.

اين قصيده در ده اشاره مجموعه منظومي است که به مشرب عرفاي رباني در بيان اطوار حقيقت عشق و اشراق انوار آن سروده شده است و مشتمل بر سه بخش اساسي ترجمه غزل عطار، قصيده عشقيه و صفير العارفين است. ترجمه غزل عطار که حدود سال 1115ق. سيد قطب الدين در برخورد و توجه به غزل معروف شيخ فريدالدين عطار نيشابوري با مطلع "ز سگان کويت اي جان که دهد مرا نشاني/ که نديدم از تو بويي و گذشت زندگاني" به نظم عربي سروده است. نيريزي اظهار ميدارد سي سال بعد در سال 1145ق. به مقتضاي حال و مقام با همان بحر و قافيه، قصيده‌اي قافيه‌اي را که نام آن را عشقيه نهاد سرود که در اثناي آن، ابيات مثنوي و قافيه‌هاي ديگري نيز مشاهده مي‌شود براين اساس قصيده قافيه متشکل از 379 بيت است. نيريزي در اثناي قصيده عشقيه در اشاره هفتم اشاره به قصيده‌اي رائيه صفير العارفين مي‌کند. (مجلس 14/37، 1/284؛ دانشگاه تهران 16/531)

نوع خط: نستعليق

جلد: تيماج سرخ، جدول‌دار

قصايدي از هاتف اصفهاني، اميرخسرو دهلوي، ابوالواسع جبلي، ميرمعزي، اديب صابري، حکيم خسرو علوي، مهدي بيات، ترجيع بند هاتف در توحيد، ترجيع بند شاه نعمت الله، و قطعاتي از ميرمرشدي يزدجردي، مسعود سعد سلمان، ترجيع بند خواجو، ... از ص 80 - 148 ضميمه به اين رساله.

عرفان

Mysticism

a06

a06

ن‍ی‍ری‍زی‌

، ق‍طب‌ال‍دی‍ن‌ م‍ح‍م‍د

، ۱۱۰۰ - ۱۱۷۳ق‌.

ایران

لیبلیبل

MF

87856

a

Y